«Πάτρα: Ενθυμήσεις που προσπερνάμε» – Έκθεση φωτογραφίας του Κωστή Πλέσσα στον Συνδετήρα

Διάρκεια έκθεσης: 30/1 – 13/2/2019 | facebook event

Συνδετήρας, Αλεξ. Υψηλάντου 146 & Γεροκωστοπούλου, Πάτρα

Εγκαίνια Έκθεσης: Τετάρτη 30.1.2019 στις 19:00 με την συνοδεία μουσικών επιλογών του Timon Kardamas.

——-

Ο Κωστής Πλέσσας παρουσιάζει τη φωτογραφική του δουλειά με τίτλο: «Πάτρα – Ενθυμήσεις που προσπερνάμε» στον Συνδετήρα από τις 30 Ιανουαρίου μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου 2019.

Ο ίδιος ο Κωστής Πλέσσας σημειώνει για την έκθεσή του:

Η έννοια τής λέξης «θυμός» όπως την παραλάβαμε αποδίδεται ως: Πνεύμα, Ψυχή, Νους, Καρδιά. Η ενθύμηση έχει τη ρίζα της στο ρήμα ενθυμέομαι – ενθυμούμαι και σημαίνει ότι τοποθετώ κάτι στο Νου η στην Καρδιά.

Ξεκινώντας λοιπόν την διαδρομή του ο καθένας μας, δημιουργεί «σχέσεις» όπου υπάρχουν άνθρωποι, συναισθήματα, εικόνες, στιγμές, τόποι άλλα και υλικά που ανακατεύονται με διαφορετικό μίγμα και δοσολογία κάθε φορά και χαράζουν το μονοπάτι πάνω στο οποίο περπατάμε. Υπάρχουν στιγμές αυτής της διαδρομής, που για λόγους «άγνωστους» δεν έχουμε την ευχέρεια να αποκρυπτογραφήσουμε, ποικίλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, αγγίζουν όμως το πνεύμα, τη ψυχή, το νου και την καρδιά και σαν ενθύμηση τοποθετούνται εκεί και χαράζονται με τρόπο μόνιμο και ανεξίτηλο.

Περπάτημα λοιπόν στην Πάτρα απλώνοντας το βήμα και στις οικείες αλλά και στις άγνωστες γειτονιές που δεν έτυχε να περπατήσεις μέχρι τώρα. Έχοντας όμως τα μάτια ανοιχτά στις ομορφιές που συνόδευαν την πορεία σου μέσα στην πόλη, είναι η γενεσιουργός αιτία αυτής της φωτογραφικής αποτύπωσης. Ομορφιές που είναι συνδεδεμένες με κάθε είδους ψυχοσωματική αντάρα από το πλήθος που περνάνε οι άνθρωποι στη ζωή τους. Κάτω από ένα μπαλκόνι, πίσω από μια κλειστή πόρτα, μπροστά από ένα ανοιχτό παράθυρο. Μια καγκελόπορτα που άνοιγε η δεν άνοιγε, ένα ρόπτρο που χτύπησε η δεν χτύπησε. Στην προσμονή να ακούσεις το τρίξιμο μιας ξύλινης πόρτας πού άνοιγε η τον ιδρώτα που άφηνε το χέρι σου στο μπρούτζινο χερούλι. Στην αγωνία για το γράμμα που ήλθε η δεν ήλθε και σού καθόρισε τη ρότα.

Άλλα και από την άλλη πλευρά ο «μάστορας». Ο δημιουργός, ο σιδεράς, ο ξυλουργός, ο χτίστης, ο μαρμαράς, ο πιτόρος και όλοι όσοι είχαν συμμετοχή και συνδημιουργία. Όλοι αυτοί που η απλή λέξη «μάστορας» από τη μία πλευρά τούς αδικεί άλλα από την άλλη πλέον αποδίδει μέγιστη αναγνώριση δεξιότητας, έμπνευσης και καλλιτεχνίας. Όλοι αυτοί πού ο επιούσιος τους ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με δημιουργία. Και δεν μπορώ και δεν πρέπει να υποτιμήσω τη μοναδική τέχνη τους. Ούτε να τη συγκρίνω. Και είναι κάποιες μορφές τέχνης που οι εκπρόσωποι τους λιγοστεύουν καθημερινά και ανάγκασαν τούς περιπάτους μου να πάρουν χαρακτήρα αναζήτησης κρυμμένων ομορφιών.

Ομορφιές που μπορεί τώρα να προσπερνάμε βιαστικά άλλα ποτέ δεν βγάλαμε ούτε από τον νου, ούτε από την καρδιά μας.

Κωστής Πλέσσας