Ουζομεζέδες!

Να πας στον ψαρά σου. Να του κάνεις νάζια και να του ζητήσεις γλυκά να σου διαλέξει ένα ωραίο χταπόδι και να σου καθαρίσει ένα κιλό γαύρο. Να φανείς αδύναμη μπροστά του και να τον παρακαλέσεις να σου φιλετάρει τα ψαράκια. Δεν είναι τίποτα γι’ αυτόν. Θα το κάνει. Μόλις του πεις ότι θες να μαρινάρεις το γαύρο για τα ούζα σου, θα τον κερδίσεις. Είμαι κόρη και αδερφή ψαράδων και ξέρω πως είναι μερακλήδες. Άλλοι άνθρωποι. Πιάνουν τη θάλασσα κάθε μέρα στα χέρια τους και κρατούν την ευαισθησία της καλά κρυμμένη στην καρδιά τους.

Θα πας το γαύρο σπίτι και θα τον ξεπλύνεις. Θα τον στρώσεις σε ένα παραλληλόγραμμο δοχείο, θα βάλεις από πάνω χοντρό αλάτι, μετά άλλη μια στρώση γαύρο, μετά πάλι αλάτι, μετά ξανά τα υπόλοιπα ψαράκια, και θα τελειώσεις με αλάτι. Θα τον έχεις στο ψυγείο για τρεις – τέσσερις ώρες και μετά θα τον βγάλεις. Θα τον ξεπλύνεις από το αλάτι, και θα τον στρώσεις πάλι στο δοχείο σου. Ανάμεσα στις στρώσεις του γαύρου τώρα, θα βάλεις φετούλες σκόρδου, ψιλοκομμένη κόκκινη πιπεριά και κλαδάκια μαϊντανού. Θα στύψεις μυρωδάτα λεμόνια, και θα πάρεις τόσο χυμό όσο χρειάζεσαι για να καλύψεις τα ψαράκια στο δοχείο. Θα το κλείσεις με το καπάκι του και θα το αφήσεις μια ολόκληρη μέρα στο ψυγείο.

Θα κόψεις μελιτζάνες σε φέτες, και θα τις τηγανίσεις. Αφού κάνεις αρκετές, θα τις βάλεις κι εκείνες σε ένα δοχείο, και θα βάλεις ανάμεσα τους επίσης σκόρδο και μαϊντανό. Και ξύδι. Αρκετό. Και εκείνες θα τις κρατήσεις στο ψυγείο έως και μια βδομάδα.

Θα ψιλοκόψεις κρεμμύδια. Θα τα τσιγαρίσεις σε ελαιόλαδο και θα τα σβήσεις με μαυροδάφνη και λίγο λευκό ξύδι. Θα προσθέσεις λίγο νερό, ένα δαφνόφυλλο, και θα χαμηλώσεις τη φωτιά ώστε τα κρεμμύδια να μελώσουν. Στο τέλος θα βάλεις λίγη ζάχαρη και τρεις κουταλιές της σούπας κάπαρη. Θα τα αφήσεις για δέκα λεπτά όλα μαζί να σμίξουν στην κατσαρόλα. Θα αφήσεις τη σιφνέικη καπαροσαλάτα σου να κρυώσει και θα την φυλάξεις επίσης στο ψυγείο.

Θα πάρεις μια βαθειά κατσαρόλα και το χταπόδι. Θα το βάλεις στην κατσαρόλα και θα προσθέσεις ένα ποτήρι του νερού λάδι, ένα ξύδι, και ένα κρασί. Θα κλείσεις το καπάκι και θα το αφήσεις να βράσει έτσι για περίπου μία ώρα, μέχρι τα υγρά στην κατσαρόλα να γίνουν μια πηχτή σάλτσα και το χταπόδι να κόβεται με το πιρούνι. Θα το κατεβάσεις από τη φωτιά, και μόλις έρθει σε θερμοκρασία δωματίου, θα το κόψεις και θα το φυλάξεις με τη σάλτσα του μαζί στο ψυγείο.

Θα κόψεις πολλά τοματίνια στη μέση. Θα τα ξαπλώσεις σε ένα μεγάλο ταψί του φούρνου, με τη γυμνή σάρκα προς τα πάνω, και θα τα πασπαλίσεις με χοντρό αλάτι. Θα στάξεις ελαιόλαδο πάνω τους και θα πετάξεις ακατάστατα στο ταψί ολόκληρες σκελίδες σκόρδου και κλαδάκια από φρέσκο θυμάρι και δεντρολίβανο. Θα τα βάλεις στον φούρνο στους 120 βαθμούς και θα τα αφήσεις για 3 ώρες μέχρι να σιγοψηθούν.

Θα χτυπήσεις φέτα με κατίκι δομοκού, πράσινες και κόκκινες πιπεριές καυτερές και μια στάλα ξύδι και θα κάνεις μια τυροκαυτερή τόσο πικάντικη όσο αρέσει σε σένα.

Θα βάλεις σε ένα ταψί του φούρνου πιπεριές κέρατα με χοντρό αλάτι μόνο, να ψηθούν στον αέρα για μια ώρα περίπου σε θερμοκρασία 180 βαθμών, και μετά θα τις βάλεις καυτές στο δοχείο σου και θα προσθέσεις λαδόξυδο.

Όλα αυτά, μπορείς να τα κάνεις σε ένα πρωινό και να τα κρατήσεις για μέρες στο ψυγείο. Το μόνο που θα φροντίζεις καθημερινά, θα είναι να έχεις πάντα σπίτι καλό χωριάτικο ψωμί, τομάτες κι ελιές για τη σαλάτα και μια πικάντικη φέτα για να τη βάλεις όταν χρειαστεί σε αλουμινόχαρτο με κόκκινα πιπέρια και φρέσκια ρίγανη να ψηθεί.

Θες να έχεις σπίτι σου μεζέδες το καλοκαίρι. Για εκείνη τη στιγμή που θα πίνεις τον απογευματικό καφέ σου στο μπαλκόνι και θα το θελήσεις ξαφνικά να γεμίζει με γέλια φίλων και αγαπημένων. Και θα μπορείς να κάνεις εύκολα το τηλεφώνημα και να πεις… να σου πω, δεν περνάτε το βράδυ για ένα ουζάκι;

Αυτό το καλοκαίρι ζητά παρέα και γέλια με ανθρώπους που αγαπάς περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο. Χρειάζεται γεύσεις απλές και αισθήσεις καθαρές και πλούσιες. Να τα μοιράζεσαι απλόχερα. Και να τα φτιάχνεις με αγάπη και μεράκι…

α.

Επιστολές γραµµένες στον πάγκο της κουζίνας…
29 Ιούλη του 11