Πεδία Μάχης Αφύλακτα

Ραντεβού σήµερα µε το βιβλίο «Πεδία Μάχης αφύλακτα» του Άρη Μαραγκόπουλου. ∆οκιµιακής µορφής κείµενα που δεν καταπίνουν την κάµηλο. Ο Άρης Μαραγκόπουλος σε αυτό το βιβλίο του συγκεντρώνει κείµενα από αυτά που έχουν κατά καιρούς δηµοσιευθεί στον Τύπο και µε τα οποία έχει δείξει ότι δεν έχει την παραµικρή πρόθεση να αφεθεί στην αλλοτρίωσή του από τον τρόπο που υπάρχει και βιώνεται η ζωή σήµερα. Τα αφύλακτα πεδία δεν είναι άλλα από τα πεδία πολιτισµού, τα πεδία της ευαισθητοποίησης και των συναισθηµάτων του κόσµου, το πεδίο της τέχνης και της έκφρασης της ανθρώπινης ψυχής.

Όλα αυτά τα πεδία παραµένουν βορά στους θύτες αλλοτρίωσης της ανθρώπινης υπόστασης.

Όπως αναµένεται πολλά τα πεδία που αγγίζει ο συγγραφέας. Πολλές οι προβληµατικές πτυχές του βίου µας που διαφωτίζονται µέσα από το δικό του οξύ και επίκαιρο βλέµµα. Ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου που ξεχώρισα είναι η «Μεταφυσική των αναγκών». Εδώ ο αναγνώστης θυµάται τη σαρκαστική παρατήρηση του στοχαστή που στην αυγή της καταναλωτικής µανίας είχε προσοµοιάσει τον παράδεισο του σύγχρονου αλλοτριωµένου από τις ψεύτικες ανάγκες του ανθρώπου µε ένα τεράστιο Σούπερ Μάρκετ. Ο Μαραγκόπουλος στρέφει το βλέµµα στην πικρή µα πολλάκις αρνούµενη αλήθεια µας. Πόσες από τις επιθυµίες µας αντικατοπτρίζουν τις αληθινές µας ανάγκες; Πόσες επιθυµίες είναι κατασκευάσµατα ή παρασκευάσµατα του σύγχρονου τρόπου ζωής; Η φρενίτιδα της γρηγοράδας που επιβάλλεται από το σύγχρονο άνθρωπο να χαρακτηρίζει κάθε του πτυχή της ζωής του περιγράφεται από την έξυπνη, διεισδυτική του πένα ως fast food, fast fuck και fast die. Όλα fast forward. Και η υπερπληρότητα άραγε που υπάρχει γιατί δικαιολογεί το ολοένα αυξανόµενο εσωτερικό κενό του ανθρώπου σήµερα;

Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η ελληνική κουλτούρα των τελευταίων ετών «µετετράπη από καλόγρια σε πόρνη, αν και κατά βάθος άκρως συντηρητική». Ο Άρης Μαραγκόπουλος διεισδύει µέχρι και στο χώρο της λογοτεχνίας και τον τρόπο µε τον οποίο έχει επηρεαστεί από τη Σκύλλα και Χάρυβδη της εποχής µας, τη γρηγοράδα δηλαδή και την προχειρότητα. Η λογοτεχνία έγινε σχεδόν ολοκληρωτικά ροζ και τα βιβλία διαφηµίζονται ως είδος προς κατανάλωση.

Τα Πεδία µας είναι αφύλακτα και οι φύλακες, ακόµα και εκεί που ακόµα υπάρχουν χωρίς να έχουν απωλέσει την ιδιότητά τους, αδυνατούν να προστατεύσουν αυτό που θεωρητικά αναµένεται να είναι η πολιτισµική δηµιουργία. Γιατί άλλο δηµιουργία και άλλο παραγωγή. Ο πολιτισµός µας οφείλει πάνω από όλα να είναι όραµα για αυτό και τα «Πεδία Μάχης Αφύλακτα» γίνονται φάρος για να βρούµε το δρόµο προς το όραµά µας αυτό.