Άγιες μέρες, άγιοι άνθρωποι

Μέγας ντόρος γίνεται για τις άγιες κουβέντες του παναγιότατου μητροπολίτη Καλαβρύτων (τις διάβασα ΕΔΩ).

Δοκιμάζω να διαβάσω ψύχραιμα την επιστολή: ξεκινάει λέγοντας πως «δεν έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τους ανθρώπους!» αλλά μόνο τις πράξεις τους. Κατόπιν αυτοαναιρείται εξαιρώντας τους πολιτικούς απ’ τους ανθρώπους. Εστιάζει στους αριστερούς και άθεους εξ αυτών (σημαντικό) κι αρχίζει να τους στολίζει κανονικότατα, μαζί με τους ομοφυλόφιλους που υποστηρίζουν.

Να σημειώσουμε πως η ομοφυλοφιλία και όλοι όσοι «την υποστηρίζουν δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι! Είναι αποβράσματα της Κοινωνίας!» και πολλά άλλα κακά. Πάγια εκκλησιαστική αρχή που δεν ξαφνιάζει. Βέβαια εδώ η επίθεση εναντίων των ομοφυλόφιλων είναι έμμεση, καθώς ο σεβάσμιος γέροντας έχει χάσει την περιφερειακή του όραση κι έχει εστιάσει στους πολιτικούς.

Συνεχίζει μέχρι τέλους και τα χώνει με προσεγμένο, άγιο και χριστιανικό λεξιλόγιο στους αριστερούς εκλεγμένους βουλευτές, τονίζοντας στο τέλος τα λόγια μιας εξ αυτών, που υποστηρίζει το σύμφωνο συμβίωσης.

Υποψιάζομαι πως ο καυγάς είναι για το πουπουλένιο πάπλωμα. Αν υπάρξει το σύμφωνο συμβίωσης, μήπως ελαττωθούν οι άγιοι τζίροι της εκκλησίας;

Α! σημαντικό: «η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία». Και είναι σοβαρή (τουλάχιστον) τοποθέτηση όταν ακούγεται από χείλη παπάδων…