Άνθρωπος μόνος ψάχνει

Στην περίοδο της καριέρας, στην περίοδο του «Εγώ», της ανάπτυξης κάθε είδους αμοραλισμού ο ρομαντισμός σβήνει, χάνεται. Ανατρέχοντας στο παρελθόν, λίγες δεκαετίες νωρίτερα, μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι παρά τη απλοϊκή ζωή και το χαμηλότερο πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων σε σχέση με σήμερα, οι ανθρώπινες σχέσεις διέπονταν από μια ανεξίτηλη αυθεντικότητα και γνησιότητα. Ανεξίτηλη και ανεξήγητη καθώς αποτελεί οξύμωρο σχήμα το γεγονός ότι στην σημερινή περίοδο της ύψιστης ακμής της προόδου και της τεχνολογίας οι ανθρώπινες σχέσεις περιχαρακώνονται, διαβρώνονται και εν τέλει εξανεμίζονται.

Αυτό το ανταγωνιστικό μοντέλο κοινωνίας, ο ακόρεστος πόθος εξουσίας κάθε είδους, καθώς και οικονομικής και κοινωνικής καταξίωσης φόρεσαν στο σύγχρονο άνθρωπο παροπίδες. Τις έντυσαν δε, με δήθεν φιλελεύθερες και προοδευτικές ιδέες ώστε να δικαιολογούν αυτόν τον ακατάπαυστο ανταγωνισμό δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο τον άνθρωπο ανταγωνιστή, κατακρημνίζοντας τον άνθρωπο ουμανιστή.

Περιχαρακωμένος σε άκρατα θέλω και εγωισμούς που ήταν εφικτό να υλοποιήσει λόγω των υπαρχουσών συνθηκών (ισχύοντα πολιτικά, εκπαιδευτικά και κοινωνικά πλαίσια), ο σύγχρονος άνθρωπος άρχισε να εθελοτυφλεί για τις ανθρώπινες σχέσεις και να τις ευτελίζει. Ξέχασε τους παλιούς του φίλους, έκανε νέους, οι οποίοι να ικανοποιούν το κοινωνικό του status quo, έδωσε σημασία στο φαίνεσθαι και όχι στο είναι, έχασε το ρομαντισμό της νεότητάς του, την τρυφερότητα της εφηβείας του και τις ουτοπίες που οραματίζονταν.

Έτσι κυριάρχησε η ματαιοδοξία και η απληστία. Η άποψη του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ο άνθρωπος «κλείστηκε», «απομονώθηκε», όπως η χελώνα στο καβούκι της, θεωρώντας πως έτσι είναι ισχυρότερος. Μόνο που το δικό του καβούκι ήταν πιο εύθραυστο. Το αποτέλεσμα; Να γίνεται ντροπαλός, ματαιόδοξος και να φοβάται να εξωτερικεύσει την προσωπικότητα του. Έτσι άρχισε να αναζητά φίλους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπεραπλουστεύοντας την έννοια της φιλίας, να αδιαφορεί για τον διπλανό του, να συνάπτει καιροσκοπικά φιλίες και σχέσεις. Κανένας ρομαντισμός κανένα συναίσθημα.

Φαύλος κύκλος λοιπόν, καθώς αυτός ο εγωπαθής-ανταγωνιστής σύγχρονος άνθρωπος βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος με δεκάδες κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα, που ο ίδιος δημιούργησε και καλείται να τα επιλύσει. Αδυνατεί όμως να διεισδύσει στις πραγματικές αιτίες των σύγχρονων αυτών φαινομένων.

Και αν ο καταποντισμός των ανθρωπίνων σχέσεων ενσαρκώνει τις αιτίες αυτές, η στροφή στις ουσιαστικές και αυθεντικές σχέσεις δεν ουσιοποιεί αυτομάτως τη λύση;