Αποχαιρετισμός στα FM ή αλλιώς A/D era*

https://commons.wikimedia.org/ wiki/File: DAB_2_din_car _radio.jpg

Είναι μια είδηση που αλίευσα τούτες τις μέρες. Αναφέρεται στην κίνηση που έκανε η Νορβηγία να καταργήσει οριστικά το αναλογικό ραδιόφωνο και να περάσει στον ψηφιακό αντικαταστάτη του. Να παύσει να χρησιμοποιεί τα ερτζιανά και να περάσει επίσημα στην ψηφιακή τεχνολογία DAB. Η βασική δικαιολογία αυτής της μετάβασης είναι τα προβλήματα και το κόστος αναμετάδοσης των παραδοσιακών ραδιοφωνικών σταθμών λόγω της ορεινής γεωγραφίας της χώρας. Οι υποστηρικτές της μετάβασης διακηρύττουν ότι το κόστος της ψηφιακής τεχνολογίας είναι ιδιαιτέρως χαμηλότερο, με την ποιότητα του ήχου αντιστοίχως υψηλότερη. Η κίνηση όμως αυτή δεν έχει υιοθετηθεί από την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, που θεωρεί καταρχάς σοβαρό το κόστος των $100-200 που απαιτούνται για εγκατάσταση ψηφιακών δεκτών DAB στα αυτοκίνητα. Αντιθέτως στα σπίτια τους έχουν πολλοί πλέον την ευχέρεια του ψηφιακού ραδιοφώνου, κυρίως μέσα από τις πλατφόρμες της ψηφιακής τηλεόρασης. Ήδη πάντως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Αγγλία, Ελβετία κ.λπ.) παρακολουθούν το εγχείρημα της Νορβηγίας, για να αποφασίσουν για πιθανή εφαρμογή του και σε αυτές.

Με έβαλε σε σκέψεις αυτή η είδηση. Προσπάθησα να «μεταφέρω» την είδηση εδώ στον τόπο μας. Τι θα σήμαινε για μένα… H γενιά μου μεγάλωσε μαζί με τα FM. Θυμάμαι ακόμα τις πρώτες προσπάθειες και τις πρώτες εκπομπές στα FM. Πειρατικές αρχικά, επίσημες, νόμιμες κατόπιν. Καθόσουν να ακούσεις μία εκπομπή και φανταζόσουν τους παραγωγούς, που εκείνη τη στιγμή ακριβώς έκαναν τις μουσικές επιλογές και μιλούσαν σε σένα μαζί με τόσους άλλους. Πολύ συχνά παιδευόσουν με τα παράσιτα. Το ψάξιμο με τη βελόνα στις συχνότητες. Μετακινούσες κεραία, ραδιόφωνο, πάνω-κάτω, πέρα-δώθε. Μέχρι να πιάσεις καθαρά το σταθμό. Μια νοσταλγία με κυριεύει, όταν φέρνω στο μυαλό μου εικόνες από τα παλιά ραδιοφωνάκια της εποχής, καθώς και τα μετέπειτα Walkman που όταν έφεραν και δέκτη FM, θεωρούνταν το κάτι άλλο! Μπορούσες να ακούς τον αγαπημένο σου σταθμό κι εκτός σπιτιού! Άλλες εποχές…

https://commons.wikimedia.org/wiki /File:Transistor_radio_set.JPG

Θα πει σίγουρα κάποιος: Εντάξει, δεν καταργείται εντελώς το ραδιόφωνο. Το μέσο διάδοσης της πληροφορίας αλλάζει από αναλογικό σε ψηφιακό. Θα συμφωνήσω. Είναι όμως ένα χαρακτηριστικό της εποχής μας, την λέμε κιόλας «ψηφιακή εποχή». Η εικόνα ψηφιακή. Η φωτογραφία ψηφιακή. Η μουσική ψηφιακή. Το ραδιόφωνο ψηφιακό. Η γραφή ψηφιακή. Το βιβλίο ψηφιακό. Η επικοινωνία ψηφιακή. Η ζωή μας… ψηφιακή. Αλήθεια, πόσες πλευρές της ζωής μας και της καθημερινότητάς μας παραμένουν σήμερα αναλογικές; Πώς νιώθουμε απέναντι σε αυτή την εξέλιξη; Σε ποιο βαθμό μπορεί να χάνεται η ταυτότητα της επαφής μας σήμερα, μέσω της ψηφιοποίησης όλων των τρόπων και μέσων έκφρασής της; Ο ψηφιακός κόσμος είναι σίγουρα ένας τεχνικά τέλειος κόσμος ή τουλάχιστον έτσι μας πλασάρεται. Έστω ότι είναι. Το ζητούμενο είναι ότι από τη στιγμή που εμείς είμαστε αναλογικά όντα, αναλογικές εκφάνσεις της ζωής (η ζωή εξάλλου ως τώρα θεωρείται απ’ όσο ξέρω… αναλογική!), πόσο ανάγκη έχουμε μια ολική ψηφιοποίηση των πάντων; Και πολύ περισσότερο, μήπως η αναλογικότητά μας καταπιέζεται τελικώς από αυτό τον ψηφιακό μανδύα που καλύπτει τα πάντα γύρω μας προοδευτικά; Και πού μπορεί να οδηγήσει αυτό; Τελικά, για να αποδώσω το ερώτημα και με κινηματογραφικούς όρους: μέσα ή έξω από το Matrix; Και πού εδράζεται μακροπρόθεσμα η ποιότητα και η ολοκλήρωση;

Πόσα πολλά ερωτήματα ξεπήδησαν μέσα από μια φαινομενικά «άκακη» είδηση τελικά…

*A/D era: Analogue to Digital era: εποχή μετατροπής αναλογικού σε ψηφιακό