Ιστορίες Πολιτιστικής Πρωτεύουσας

Δεκέμβριος 2005…

Λίγες εβδομάδες πριν, η Γερμανία και όλος ο κόσμος συστήνεται με την Άγκελα Μέρκελ, ενώ ήδη Γαλλία και Ολλανδία έχουν ψηφίσει ενάντια στο ευρωσύνταγμα. Το Μάιο η Παπαρίζου κέρδιζε στη Eurovision και το καλοκαίρι η Εθνική μπάσκετ έπαιρνε το Eurokasket με το «βαλ’ το αγόρι μου» καλάθι του Διαμαντίδη στο τελευταίο δευτερόλεπτο του ημιτελικού που την έστειλε στην εύκολη αναμέτρηση με τη Γερμανία.

Οι συντελεστές ΦΠΑ έχουν αυξηθεί στο 4.5%, 9% και 19% και στα βιβλιοπωλεία γνωρίζουμε τον Νταν Μπράουν του «Κώδικα Ντα Βίντσι». Η Εκκλησία και η δικαιοσύνη μπλέκονται στα δίχτυα του Απόστολου Βαβύλη και διατείνονται ότι ξεκινούν αυτοκάθαρση. Μόνο που η Εκκλησία παράλληλα με την αυτοκάθαρση αποφασίζει να τα βάλει και με τη Δόμνα Σαμίου για τα «περιττά» τραγούδια της λαϊκής παράδοσης με αφορμή μια μήνυση για μερικά «άσεμνα αποκριάτικα τραγούδια»

Αυτά στον υπόλοιπο πλανήτη γιατί στο γαλατικό χωριό της Πάτρας, κυριαρχεί η προετοιμασία της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Από τις αρχές Ιανουαρίου του 2006 η πόλη θα βρεθεί –νομίζει– στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού και θα αποκτήσει –νομίζει– υποδομές που θα της δώσουν το χαρακτήρα μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής πόλης. Τα δεδομένα είναι πάνω κάτω τα εξής:

Ο Θάνος Μικρούτσικος ξέρουμε ότι θα παραιτηθεί από την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεσμού (θα το κάνει τελικά στις 2 Ιανουαρίου), η κυβέρνηση προσπαθεί να καταλάβει πώς έμπλεξε με ένα θεσμό που δεν επιθυμεί μπαίνοντας όμως και στον πειρασμό να τον αλώσει κι ο Δήμος καταλαβαίνει πως δεν μπορεί να διαχειριστεί μια υπόθεση ειδικά όταν βρίσκεται σε πολιτική διαφωνία με την πρωτεύουσα…

Στη μέση όλων αυτών μια μεγάλη ομάδα καλλιτεχνών, μάνατζερ, δημοσιογράφων και δεκάδων ακόμα ειδικοτήτων που προσπαθεί, άλλοι τίμια, άλλοι ελαφρώς υστερόβουλα κι άλλοι καταφανώς υποκριτικά και λανθασμένα, να προετοιμάσουν εκδηλώσεις και υποδομές, να προβάλλουν το διεθνές πρόσωπο της πόλης, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν έναν προγραμματισμό που κανείς δεν πιστεύει ότι θα τηρηθεί…

Δέκα χρόνια μετά τη μεγάλη περιπέτεια της Πάτρας του 2006 θα διηγηθούμε στο tetartopress.gr κατά τη διάρκεια του επόμενου χρόνου ιστορίες από την Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Θα συζητήσουμε με ανθρώπους που την έζησαν, αλλά και με αυτούς που την πολέμησαν και θα φιλοξενήσουμε ευχαρίστως κείμενα είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε μαζί τους. Θα θυμηθούμε περιστατικά από την προετοιμασία της, στιγμές από το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, αλλά κι αυτά που θέλουμε να ξεχάσουμε και δεν μπορούμε. Όχι για να ξυπνήσουμε πάθη, αλλά γιατί ακόμα κι οι χαμένες ευκαιρίες της Πάτρας μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμες, έστω και πολύ αργότερα, έστω και για τις ελληνικές πόλεις που διεκδικούν τώρα τη διοργάνωση του 2021.