Καράβι στον ορίζοντα
Οι μέρες, οι ώρες δεν έλεγαν να περάσουν κάποιες φορές. Έμεναν κολλημένες σαν μαγεμένες πριγκίπισσες σε παραμύθια, να περιμένουν κάτι να συμβεί.
Έξω από το παράθυρο τον περίμενε ένας ολόκληρος κόσμος κάθε μέρα κι εκείνος δεν ήξερε καν τι κρύβεται πίσω από το λιμάνι. Δεν ήξερε μέχρι πού φτάνει ο ορίζοντας και τι χρώματα παίρνει σε διαφορετικές συντεταγμένες.
Μπροστά του σκόρπια περιοδικά και εφημερίδες. Έσκισε μια σελίδα και την έκανε μπάλα. Έσκισε άλλη μία και προσπάθησε να φτιάξει ένα καραβάκι όπως όταν ήταν παιδί. Κι άλλη σελίδα, κι άλλη…
Δίπλωνε, ξεδίπλωνε και τελικά είδε κατάρτια και πανιά με τη φαντασία του. Μπορούσε ακόμα να φτιάχνει καραβάκια. Χαμογέλασε. Μα φυσικά. Όλα τα μπορούσε.