Κόμμα: ένα απλό σημείο στίξης;

Σύμφωνα με την Βικιπαίδεια το κόμμα ή υποστιγμή, είναι σημείο στίξης. Εδώ θα πρόσθετα πως δεν είναι μόνο ένα σημείο στίξης αλλά και αναφοράς και επίσης ένα εξαιρετικά χρήσιμο εφόδιο κι εργαλείο ζωής για την Ελληνική πραγματικότητα, αν φυσικά γνωρίζεις και το κατέχεις πως να το χειριστείς σωστά!

Μ’ αυτό χωρίζονται μεταξύ τους τα μέρη μιας περιόδου, που περιέχουν ένα λογικό και αυτοτελές νόημα. Η περίοδος αυτή θα μπορούσε να εννοηθεί και ως πολιτική, της οποίας το νόημα μπορεί να περιέχει αλλά και να χαρακτηρίζεται και από διάφορες, κατά περίπτωση, κομματικές τάσεις και αποχρώσεις.

Άλλες φορές χρησιμοποιείται σε μεγάλες φράσεις, για να δοθεί η ευκαιρία στον ομιλητή να πάρει αναπνοή ή για να βοηθηθεί στο διάβασμα ή για να προκαλέσει προσδοκία μέσω της απαγγελίας αμέτρητων «θα» και διασποράς φρούδων, ανυπόστατων και επίπλαστων ελπίδων σε μικρά ή μεγάλα ακροατήρια οπαδών ή φίλων του ή και για να μπερδέψει ακόμη περισσότερο το ακροατήριό του!

Χωρίς κόμμα ή και με την κακή χρησιμοποίησή του, είναι δυνατή η παρερμηνεία ενός κειμένου, μιας και το κόμμα συντελεί στην κατανόηση του. Χωρίς (το) κόμμα ή ακόμη περισσότερο με την λανθασμένη χρησιμοποίησή του μπορεί να επηρεαστεί ή και να καταστραφεί ακόμα και αυτή η ίδια η επαγγελματική αποκατάσταση ενός ατόμου, π.χ. μέσω ενός διορισμού ή με αξιοκρατικά κριτήρια τοποθέτησή του σε οργανισμό της αρεσκείας του, συχνά αποκαλούμενος και ως ρουσφετολογικός ή εκ του παραθύρου.

Στην κλασική ελληνική και λατινική γραμματεία ως κόμμα ορίζεται το «μικρό μέρος περιόδου του προφορικού ή γραπτού λόγου», το οποίο αργότερα, όταν εμφανίστηκαν τα σημεία στίξης, περιβλήθηκε ανάμεσα σε κόμματα. Η ίδια κλασσική ελληνική και λατινική γραμματεία επίσης, για αιώνες τώρα, αναζητά την πιθανή σχέση του κόμματος με το κώμα, όρου κατ’ εξοχήν ιατρικού που αναφέρεται στην κατάσταση απώλειας της συνειδήσεως από την οποία κάποιος δεν μπορεί να επανέλθει. Το κώμα (πιθανώς και το κόμμα;) ναι είναι η πιο σοβαρή μεταβολή της αίσθησης. Εδώ πρέπει να αναφερθεί πως το κώ(μ)μα διαφέρει από τον ύπνο διότι οι ασθενείς σε κόμ(μ)α δεν ξυπνούν μετά από ερέθισμα, διαφέρει από λήθαργο, νύστα ή νάρκωση στο ότι οι ασθενείς σε κώ(μ)μα δεν ανταποκρίνονται απολύτως. Τέλος, διαφέρει από παραλήρημα, παραζάλη ή παραισθήσεις στο ότι οι ασθενείς δεν μπορούν καθόλου να εκφραστούν. Για παράδειγμα: ο υποψήφιος βρίσκεται σε κομματώδη κατάσταση μετά την υποβολή του φακέλλου της υποψηφιότητάς του στην Τοπική Οργάνωση του κώμ(μ)α-τος και περιμένει την άμεση τακτοποίηση του ζητήματός του ή ο ασθενής-ψηφοφόρος δεν ανταποκρίνεται πλέον σε κανένα κοινωνικό ερέθισμα, έχοντας ψηφίσει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση το τάδε ή το δείνα κόμμα επί σειρά δεκαετιών.

Κλείνοντας, ελπίζω πως μετά από αυτό το σύντομο οδοιπορικό στην ερμηνεία και τη χρήση του κόμματος αλλά και τις εύλογες απορίες περί της σχέσεως μεταξύ κόμματος και κώματος, να συνειδητοποιήσατε πλέον ξεκάθαρα την καθοριστική σημασία του, τόσο ως σημείου στίξης όσο και ως ενός πολύ χρήσιμου εργαλείου και πολύτιμου εφοδίου πολιτικής ζωής στην Ελλάδα!

Η έμπνευση για το παραπάνω κείμενο μου ήλθε από το σύντομο -πλην όμως εξαιρετικό- άρθρο («τζάνκι») του Χρήστου Ρούσση.