Μία ιστορική ρίζα

Εκεί λοιπόν που αγχωµένη άκουγα τα δευτερόλεπτα να κυλούν και το χέρι µου νεκρό και αδύναµο να γράψει µία πρόταση, ξαφνικά µου «ήρθε»… Μικρές ψιχάλες έξω από το παράθυρό µου στάθηκαν η αφορµή!

Τι προκαλεί η υγρασία; Μάλλον ένα κλίµα ιδανικό για την ανάπτυξη µικροβίων, έξαρση σε πνευµονίες, βρογχίτιδες και όλες τις καταστάσεις που συνδέουν το χειµώνα µε κακοδιαθεσία.

Σκέφτηκα λοιπόν να σας µιλήσω για ένα βότανο… Αν σας έλεγα πως πρόκειται για την Ρεγολίτσα ή την Κολιά, µάλλον οι περισσότεροι δεν θα το ξέρατε… Τη γλυκύριζα όµως σίγουρα την έχετε ακούσει! Ένα αυτοφυές φυτό, η ρίζα του οποίου αν και τοξική µέχρι την αποξήρανσή της, χρησιµοποιείται εδώ και πάρα πολλά χρόνια στη φαρµακευτική και την εναλλακτική θεραπεία. Η δραστική ουσία που περιέχει είναι η Γλυκυριζίνη, µία ουσία 50 – 60 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη.

Από τον 3ο αιώνα π.Χ ο Θεόφραστος µίλησε για τις ιδιότητες της γλυκύριζας χαρακτηρίζοντάς την ως το φάρµακο για το άσθµα και το ξερόβηχα. Μέχρι σήµερα χρησιµοποιείται ως αφέψηµα για το βήχα, τη βραχνάδα του λαιµού ή ακόµη και για έντονες λαρυγγίτιδες. Η ιδιότητά της να επηρεάζει τις γαστρικές εκκρίσεις, την κατέστησε τη νούµερο ένα επιλογή στην εναλλακτική θεραπεία των γαστρικών ελκών, ενώ η έντονη διούρηση που προκαλεί βοηθά στην καλύτερη λειτουργία των νεφρών και στην αποφυγή χολοκυστίτιδων.

Επειδή όµως καµία εναλλακτική θεραπεία ή βότανο δεν είναι ακίνδυνο επειδή χαρακτηρίζεται φυτικό, θα πρέπει πάντα να συµβουλεύεστε τη γνώµη του φαρµακοποιού σας. Άνθρωποι που έτρωγαν συχνά γλυκύριζα εµφάνισαν έντονη πίεση µετά από κάποιο διάστηµα, πονοκεφάλους καθώς και µυικούς πόνους. Είναι επίσης γνωστό στην ιστορία πως τα δόντια του Μεγάλου Ναπολέοντα είχαν µαυρίσει επειδή µασούσε συνεχώς γλυκύριζα, έχοντας στο µυαλό του την αντιµικροβιακή ιδιότητά της στη στοµατική κοιλότητα!

Θα αντιστρέψω λοιπόν την γνωστή ρήση: «Ουδέν κακόν αµιγές καλού» και θα σας προτρέψω να µιλήσετε µε τους ειδικούς!