Με Λυµένο Χειρόφρενο

Ραντεβού σήµερα µε τη Μάρτυ Λάµπρου και το τρίτο της κατά σειρά µυθιστόρηµα «Με λυµένο χειρόφρενο». Η Λάµπρου λύνει το χειρόφρενο και µας καλεί στην περιδιάβασή της στους αυτοκινητόδροµους της ζωής που ανοίγονται µπροστά της γι’ αυτήν και τον πατέρα της. Ένα µυθιστόρηµα που θυµίζει προσωπικά βιωµένες ή δανεικές από διηγήσεις άλλων, περιηγήσεις στα µονοπάτια της ζωής. Ένα µυθιστόρηµα µε πλοκή οικεία σε κάθε έναν από αυτούς που έχουν τολµήσει να αφήσουν την ασφάλεια του καναπέ τους σε κάποια δεδοµένη χρονική στιγµή της ζωής τους και να πειραµατιστούν µε την προσπάθεια πραγµάτωσης των ονείρων τους.

Μία ηρωίδα σε ηλικία εφηβική. Ένα κορίτσι που έµαθε να υφαίνει τα όνειρά της για περιπέτεια εν τη απουσία του πατέρα της. Τελικά όµως η πολυπόθητη στιγµή της να ανοίξει τα φτερά της έρχεται. Ο Στράτος, ο πατέρας της που χαϊδευτικά τη φωνάζει «Σωτήρη» σε µια αµήχανη προσπάθεια να τη βοηθήσει να νιώσει γρήγορα κοντά του και να καλύψει το κενό της πολύχρονης απουσίας του χτίζοντας το περιβάλλον µιας σταθερής, ακµάζουσας σχέσης κατά το πρότυπο της φιλίας πατέρα και γιου, την παίρνει µαζί του µε την νταλίκα του στην επαγγελµατική του διαδροµή στην Ιταλία. Ο Στράτος την παίρνει ως παρεάκι του και η Σωτηρία – Σωτήρης «ανδρώνεται» µέσα από το ταξίδι αυτό.

Σκέψεις ανοµολόγητες, παράπονα της κόρης που ποτέ δεν τον είχε νιώσει κοντά της, συναισθήµατα του ντροπαλού πατέρα που τώρα πια βρίσκουν τη διέξοδό τους, άνθρωποι περιπλανώµενοι της ζωής που µαθαίνουν να παλεύουν για την επιβίωσή τους και τα καταφέρνουν, τυχαία συναπαντήµατα επιµορφωτικά, είναι λίγα από τα κοµµάτια του παζλ που ζωντανεύουν µέσα από την ήρεµη µε τόσο εκφραστική και λεπτοµερώς οξυδερκή πένα της Λάµπρου.

Η γνώση του ότι η ζωή είναι ταξίδι αποτελεί κοινό τόπο όλων των ηλικιών. Κάθε ηλικιακή βαθµίδα όµως βιώνει το ταξίδι µε το δικό της τρόπο και του αποδίδει τη δική της εννοιολογική υπόσταση. Το αξιοθαύµαστο µε τη Μαρία Λάµπρου είναι ότι το ταξίδι της ηρωίδας και του ήρωά της προς την αυτογνωσία τους µετατρέπεται σε κοινό κτήµα κάθε αναγνώστη. Ίσως γιατί ανεξαρτήτως προορισµού και µέσων, όλα τα ταξίδια έχουν κάτι κοινό. Επιθυµούν οι ταξιδιώτες να γνωρίσουν τον εαυτό τους µέσα από τους άλλους συνταξιδευτές τους. Και αυτό είναι από τις πολυτιµότερες συνδροµές του ταξιδιού. Μαθαίνεις τον εαυτό σου µέσα από τη γνώση σου για τον κόσµο γύρω σου και τους κατοίκους του.