Μια αλλόκοτη παρέα, ένα δημοψήφισμα, ένας χρόνος μετά…

Πάει κιόλας ένα χρόνος από εκείνο το κυριακάτικο πρωινό της 5^ης Ιουλίου, όταν μια αλλόκοτη παρέα από ζώα, οικόσιτα κι αδέσποτα, πετούμενα και έρποντα μαζί, βρέθηκαν να πίνουν τον καφέ τους σ’ ένα τραπεζάκι στο καφενεδάκι του Εθνικού κήπου στην Αθήνα. Ένας σπουργίτης, ένα χρυσόψαρο, ένας παπαγάλος, ένας χαμαιλέοντας, μια στρουθοκάμηλος κι ένας βάτραχος. Στην παρέα προστέθηκε λίγο αργότερα κι ένα χελιδόνι. Η δροσιά του πρωινού προσπαθούσε να αντισταθεί στην επερχόμενη κάψα της ημέρας, κάψα που όχι απλά δικαιολογούνταν από τη ζέστη του καλοκαιριού αλλά κυρίως από την αγωνία και την προσμονή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος εκείνη τη μέρα. Ακόμα και σ’ αυτά τα ζώα…

Το ενδιαφέρον της παρέας μονοπώλησε, ως ήταν φυσικό κι αναμενόμενο, το δημοψήφισμα. Ναι ή όχι στα επιπρόσθετα μέτρα των δανειστών;

Ο σπουργίτης ως κλασικός μόρτης κι αλητάμπουρας που ήταν, γύριζε όλη την πόλη, έψαχνε αδιάκοπα για φαγητό και όταν χόρταινε ξόδευε το χρόνο του κοροϊδεύοντας επειδεικτικά τα έγκλειστα στα κλουβιά τους ωδικά πτηνά. Γι’ αυτόν το ΟΧΙ ήταν στάση ζωής κι αυτό θα ψήφιζε σήμερα…

Το χρυσόψαρο αν και προσπάθησε πολύ, δεν τα κατάφερε τελικά να θυμηθεί αν το προηγούμενο βράδυ είχε πάει στη συγκέντρωση υπέρ του ΟΧΙ ή σε αυτήν υπέρ του ΝΑΙ.

Ο παπαγάλος επέμενε να το ρωτά «μα καλά, δεν θυμάσαι αν ήσουν στο Σύνταγμα ή στο Καλλιμάρμαρο;» Τίποτα το χρυσόψαρο, αδύνατον να θυμηθεί! Πόσο μάλλον να τοποθετηθεί… Ο ίδιος ο παπαγάλος είχε αποστηθίσει όλες τις ατάκες που είχε ακούσει και από τα δύο στρατόπεδα και παρέμενε ακόμη μπερδεμένος. Αρκέστηκε στο να επαναλάβει κάτι που είχε ακούσει για «αχαρτογράφητα νερά» και «έλλειψη προετοιμασίας» και φαινόταν αρκούντως ανήσυχος. Πάντως τόνισε πως ο κύριός του βαστιόταν καλά από λεφτά, τα οποία είχε ήδη μεταφέρει σε τράπεζα του εξωτερικού πολύ πριν τα κάπιταλ κοντρόλς κι έτσι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, η πόση και η βρώση δεν θα του έλειπαν…

Το χελιδόνι, σαν αποδημητικό πτηνό που ήταν, είχε την πολυτέλεια να βλέπει τα πράγματα στην Ελλάδα με μία ισχυρή δόση συναισθηματισμού. Ήξερε πως θα έφευγε σε λίγους μήνες και πως η γνώμη του δεν μετρούσε και πολύ ανάμεσα στην ημεδαπή ομήγυρη… Αυτό που θυμόταν πάντως ήταν πως το περασμένο βράδυ είχε δει πολλά σπουργίτια και περιστέρια να κουτσουλάνε κόσμο και στις δύο συγκεντρώσεις, αλλά νόημα δεν έβγαλε για το ποιοι είχαν φάει τις περισσότερες κουτσουλιές!

Ο χαμαιλέοντας στριφογύριζε κι ανοιγόκλεινε συνεχώς τα μάτια του κι άλλαζε συνεχώς αποχρώσεις, σημάδι ξεκάθαρο πως η ψυχολογική του κατάσταση άλλαζε κι αυτή όσο προχωρούσε η μέρα κι έσφιγγε η ζέστη… Ήταν κι αυτός βολεμένος αφού ζούσε σε ένα πλούσιο σπίτι σαν κατοικίδιο πολυτελείας και δεν ανησυχούσε, θα έκανε τα κέφια του αφεντικού του κι αυτό του φαινόταν λογικό και φυσιολογικό.

Η στρουθοκάμηλος, κατά την προσφιλή της τακτική και συνήθεια, είχε χώσει το καλοχτενισμένο κεφάλι της μέσα στις σελίδες μιας δωρεάν εφημερίδας που είχε βρει σ’ ένα παρακείμενο σταντ και διάβαζε, πολύ απορροφημένη, τα ζώδια. Είχε δηλώσει εξ’ αρχής πως δεν θα ψήφιζε, το μόνο που την ένοιαζε ήταν να μην έχει μπελάδες κι έτσι τα ζώδια ήταν μια πολύ χρήσιμη υπεκφυγή για να αποφύγει να τοποθετηθεί ευθέως.

Ο βάτραχος ήταν ο μόνος που είχε αποφασίσει τι θα ψηφίσει αλλά παρέμενε κι αυτός σιωπηλός, παρόλο που όλη η παρέα είχε πλέον γυρισμένο το βλέμμα της επάνω του. Ήταν ο τελευταίος που δεν είχε μιλήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή και ευχόταν από μέσα του να μην θυμάται κανένας στην παρέα το πείραμα με την κατσαρόλα που κάποιος, κάποτε έκανε σε έναν πρόγονό του. Φούσκωνε και ξεφούσκωνε λοιπόν το μπαλονάκι κάτω από το σαγόνι του αλλά μιλιά δεν έβγαζε… Ώσπου δεν άντεξε την τρομακτική σιωπή που τον πίεζε, άνοιξε το τεράστιο στόμα του κι αφού έχαψε μια ενοχλητική μύγα που πετούσε εδώ και ώρα πάνω από τον καφέ του είπε με δυνατή φωνή «το πείραμα με το βάτραχο, το ξέρετε δεν το ξέρετε, εγώ πειραματόζωο δεν ξαναγίνομαι!!». Ο σπουργίτης και το χελιδόνι χαμογέλασαν κι έκλεισαν πονηρά το μάτι στο βάτραχο ενώ η υπόλοιπη παρέα φάνηκε να προβληματίζεται κάπως… κι έτσι από εκείνο το πρωινό και μετά όλα είναι πλέον ιστορία…