Μια δεύτερη οικογένεια

Είχανε γνωριστεί όταν ήταν ακόμα κοριτσάκια. Τότε που ακόμα έπαιζαν με κούκλες, τότε που διάβαζαν για τις πανελλήνιες και τότε που, φοιτήτριες πια, γυρνούσαν σπίτι τα χαράματα.

Ατελείωτοι καφέδες, μοιρασμένα μυστικά, ξενύχτια, ταξίδια. Είχαν περάσει τόσα οι τέσσερίς τους και τώρα έμπαινε ανάμεσά τους η ζωή, η πραγματική ζωή, με πρόγραμμα, δουλειά, υποχρεώσεις, η καθεμία σε άλλο μέρος της γης και το τηλέφωνο καμιά φορά έκανε μέρες να χτυπήσει. Αλλά ήξερε πως τίποτα δεν έχει αλλάξει, ήξερε πως πάντα μεταξύ τους μαθήτριες θα νιώθουν, ήξερε πως πάντα θα ξεκλέβουν λίγο χρόνο απ’ την πραγματική ζωή για να κοιμηθούν αγκαλιασμένες.

Αυτά σκεφτόταν καθώς συμμάζευε το σπίτι για να υποδεχθεί τις φίλες της για ένα Σαββατοκύριακο όπως παλιά.