Οι µάσκες που διαβρώνονται και σχολιάζουν

Θα το λέµε και θα το ξαναλέµε… Το Καρναβάλι στην Πάτρα δεν είναι µόνο ο κρυµµένος θησαυρός και οι παρελάσεις. Αυτά γίνονται και στον «αυτόµατο πιλότο» και δεν αποτελούν πια εκπλήξεις, ούτε είναι σε θέση να αφήσουν κάτι περισσότερο στην πόλη.

Άλλα είναι τα κυρίαρχα πλεονεκτήµατα του Καρναβαλιού. Η σχέση του µε τα παιδιά µέσα από το µοναδικό για την Ελλάδα «Καρναβάλι των Μικρών» και οι αφορµές που δίνει για τέχνη σε µερικούς από τους πιο δηµιουργικούς ανθρώπους της πόλης.

Πάρτε για παράδειγµα των Αντώνη Παπαντωνόπουλο. Η έκθεσή του που φιλοξενείται µέχρι τις 13 Μαρτίου στον «Παλίσσανδρο» (Ερµού 8, Πάτρα) είναι η απάντηση στο ερώτηµα αν το καρναβάλι µπορεί να προκαλέσει γεγονότα πολιτισµού (χωρίς φυσικά να είναι «η µεγαλύτερη χειµερινή πολιτιστική εκδήλωση στην Ευρώπη», όπως δήλωναν πριν χρόνια στελέχη παλαιότερων ∆ηµοτικών Αρχών).

Αφιερωµένη σε τρεις µεγάλες µορφές της δηµοσιογραφίας στην Πάτρα, στον Ιωάννη Βουλδή, τον Ιωάννη Καραλή και τον Νίκο Πολίτη, η έκθεση έχει τίτλο «Η απόκρεως και η προσωπιδοφορία… την εποχή της διαβρώσεως» και διοργανώνεται µε την αιγίδα της τοπικής ένωσης συντακτών (ΕΣΗΕΠΗΝ).

Ο Παπαντωνόπουλος σε αυτή την έκθεση κάνει πολλά πράγµατα ταυτόχρονα. ∆ίνει δείγµατα λαϊκής καρναβαλικής τέχνης, βάζει τη µεγάλη του καρναβαλική παρέα να πρωταγωνιστεί, ενώ δίνει στην έννοια της γεµάτης διαβρώσεις και φθορές µάσκας, ρόλο σχολιαστή της σηµερινής πραγµατικότητας.

Παράλληλα η συγκέντρωση στα εγκαίνια της έκθεσης όλων των γενιών, των εποχών και των τάσεων του Πατρινού Καρναβαλιού, δηµιούργησε ένα παζλ, το οποίο αν ήξερε η πόλη (όχι µόνο ο ∆ήµος) να αξιοποιήσει, θα µιλούσαµε τώρα για ένα αληθινά σπουδαίο Πατρινό Καρναβάλι.

Στο πλαίσιο της έκθεσης τυπώθηκε κατάλογος που επιµελήθηκε ο ιστορικός Βασίλης Λάζαρης, στον οποίο περιλαµβάνεται ένα σύντοµο βιογραφικό του δηµοσιογράφου Κωνσταντίνου Φιλόπουλου, καθώς και ένα άρθρο του από το 1881 στην εφηµερίδα «Φορολογούµενος» το οποίο έδωσε την έµπνευση και τον τίτλο της έκθεσης.