Οι μουσικές της ζωής του

Τις µουσικές του τις διάλεγε ο ίδιος. Έτσι είχε µάθει από µικρός και έτσι έκανε ακόµα, τριάντα χρονών και κάτι. Όταν ήταν χαρούµενος και όταν ήταν λυπηµένος, όταν ήθελε να µείνει µόνος και όταν ήθελε να αδράξει τη µέρα, σε κάθε περίπτωση τις µουσικές του τις διάλεγε ο ίδιος.

Με µια δρασκελιά, από το κρεβάτι βρισκόταν στην τεράστια βιβλιοθήκη που αντί για σελίδες είχε νότες, και στεκόταν µπροστά τους κάµποση ώρα, µέχρι να βρει το κατάλληλο soundtrack που θα έντυνε µια µικρή ή µεγάλη του στιγµή. Και τότε όλα έπαιρναν άλλο χρώµα. Οι λέξεις που γύρναγαν στο κεφάλι του αποκτούσαν άλλο νόηµα, και οι άνθρωποι που πρωταγωνιστούσαν στις σκέψεις του έπαιρναν άλλη κίνηση. Έτσι τη ζούσε τη ζωή αυτός.

Κάποιες φορές γνώριζε ανθρώπους που σα να του έκλεβαν τις µουσικές και έβαζαν άλλο δίσκο στο πικάπ του µυαλού του. Του έλεγαν, δεν είναι ωραίο αυτό που ακούς, κλείσ’ το, χόρευαν µε άλλο ρυθµό που αυτός δεν µπορούσε να ακολουθήσει, τραγούδαγαν άλλους στίχους που αυτός δεν καταλάβαινε. Μα δεν τον ένοιαζε. Αυτός απλώς φόραγε τα ακουστικά του και χόρευε στο πλάι τους µε το δικό του ρυθµό, όπως µπορούσε, όπως του άρεσε. Και ο χορός του δεν τελείωνε ποτέ. Τις µουσικές του τις διάλεγε ο ίδιος.