Ομπρέλες και μπαλόνια στη βροχή

Πρωί Σαββάτου στο κέντρο, µε πρόγνωση για βροχή. Ο ουρανός καθαρός. Στην πεζοδροµηµένη βόλτα της Ρήγα Φεραίου o κόσµος πηγαινοέρχεται, οι καφετερίες γεµίζουν κόσµο, τα µαγαζιά περιµένουν πελάτες… Η ώρα περνάει και ο καιρός µαζεύει σιγά σιγά τα σύννεφα από πάνω µας. ∆εν αργεί να πιάσει και η βροχή.

Με τις πρώτες στάλες εµφανίζονται. Λες και βγήκαν από τα έγκατα της γης, λες από κάποια µυστική πόρτα, να σου οι πλανόδιοι παντοπωλητές, αυτή τη φορά µε πολύχρωµες οµπρέλες ανά χείρας, αρµατωµένοι µε τα όπλα κατά της βροχής! Και είναι πολλοί, τόσοι πολλοί που σε λίγο το µόνο που βλέπεις πια είναι µάτσα από οµπρέλες παντού: κόκκινες, µπλε, πράσινες, µαύρες, µε ζωγραφιές, µε κινούµενα σχέδια, ό,τι µπορεί να βάλει ο νους σου υπάρχει µια οµπρέλα που το έχει. Σουλατσάρουν πάνω κάτω σαν στρατιωτάκια, πιάνουν καίρια σηµεία, πόστα και γωνίες κι όσοι δεν έχουν πόστο πάνε πάνω κάτω τον πεζόδροµο, σε πλησιάζουν και χαµηλόφωνα διαλαλούν την χρωµατιστή πραµάτεια τους… «οµπρέλα, οµπρέλα!». Μερικοί τις ανοίγουν κιόλας για να προκαλέσουν τους µουσκεµένους περαστικούς, να τους θυµίσουν πως βρέχει και πως πρέπει εντέλει ν’ αγοράσουν µια οµπρέλα!

Λίγο παρακάτω ένας πλανόδιος πωλητής µπαλονιών στέκεται επιδεικτικά µπροστά σε ένα πιτσιρίκι που κάνει βόλτα µε τον µπαµπά του. Εκείνος τραβάει βιαστικά τον µικρό απ’ το χέρι, να µην βλέπει άλλο τα µπαλόνια και του ζητάει επίµονα να του αγοράσει ένα. Η βροχή φέρνει οµπρέλες και η βόλτα του Σαββάτου µπαλόνια για τα µικρά παιδιά. Όµως κανένας δεν φαίνεται να συγκινείται από τις πολύχρωµες οµπρέλες και καθώς µε προσπερνά ο πλανόδιος µπαλονάς φαντάζοµαι τους απογοητευµένους οµπρελάδες ν’ ανοίγουν όλη την πραµάτεια τους ταυτόχρονα και σαν µπαλόνια να τους παίρνει κι αυτούς ψηλά και µακριά ο αέρας…