Ο Παύλος περιμένει

Δολοφονία. Πολιτική δολοφονία. Από αυτές που κουβαλάνε μέσα τους πολύ κόσμο. Από αυτές που έχουν πολλούς θύτες και πολλά θύματα.

Ο Παύλος ήταν ένας από εμάς. Ο στίχος που ανακάτευε λέξεις και νοήματα που κατέχουμε. Η ουσία των ιδεών μας. Ήταν το αίμα των ανθρώπων που παλεύουν για τα όνειρά τους, το βήμα των οδοιπόρων που αναζητούν ζωή, το γέλιο του κολλητού μας, ο γείτονας που φωνάζει καλημέρα και γελά δυνατά!

Η εξέλιξη της δίκης των νεοναζί στη χώρα μας καθυστερεί για πολλούς λόγους. Η καθυστέρηση αυτή ποντάρει στη λήθη. Στο τίποτα. Στο άδειο μετά. Ο Παύλος όμως περιμένει.

Για όσο λοιπόν ο φασισμός θα δρα και θα σκοτώνει, για όσο τα θύματά του θα περιμένουν δικαίωση, για όσο θα επαναλαμβάνεται η ιστορία, για άλλο τόσο, οι καθαρές συνειδήσεις θα στέκουν απέναντι και θα πολλαπλασιάζονται. Θα αντιστέκονται, με μόνο στόχο την ανάδειξη του ανθρώπου και των ελευθεριών του.

Η ίδια η ζωή έχει καθορίσει εκ φύσεως, το σάπιο να αποσυντίθεται.

Και η ίδια η ζωή ξέρει καλά ότι τα αρώματα των ιδεών μας θα αναδυθούν, ένα πρωινό, που όλα θα είναι αλλιώς, τα κομμάτια μας ενωμένα.