Πρωταγωνιστεί μόνο το βουνό

Είναι Μάιος του 1996 και ο έμπειρος ορειβάτης Ρομπ Χολ, επιχειρεί και πάλι να κατακτήσει την κορυφή του Έβερεστ. Αν και η οργάνωση του εγχειρήματος γίνεται με περισσή περίσκεψη, η ετερόκλητη ομάδα, αφού συναντηθεί με μια άλλη υπό τις οδηγίες του Σκοτ Φίσερ θα χρειαστεί να ξεπεράσει τις αντοχές και να υπερβεί τον εαυτό της. Απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες και ακατάπαυτοι κίνδυνοι συνθέτουν ένα σκηνικό δράσης που κερδίζει τις εντυπώσεις, χωρίς όμως να κερδίσει και την προσοχή μας. Η ανθρώπινη απερισκεψία βρίσκεται πάντα σε πρώτο πλάνο, χωρίς όμως καμία διάθεση προβληματισμού.

Η φωτογραφία εντυπωσιακή, με καλοκουρδισμένα τεχνικά εφέ, με πλάνα που κυριολεκτικά κόβουν την ανάσα, ενώ η 3D απόδοση πραγματικά αξιοζήλευτη. Δυστυχώς όμως δεν μπορεί να καλύψει τις σεναριακές ατέλειες, και τις υποκριτικές ανεπάρκειες. Στην  ταινία φαίνεται πως δεν ενδιαφέρει καθόλου το βάθος των χαρακτήρων, οι οποίοι αποτελούν συμπληρωματικά στοιχεία σε μια δραματική περιπέτεια που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ντοκιμαντέρ. Γι’ αυτό οι δυο πρωταγωνιστές, Τζέισον Κλαρκ και ο Τζέικ Τζίλενχαλ, που υποδύονται τους δύο οδηγούς παρουσιάζονται τόσο άνευροι, σαν να είναι απόντες – παρόντες σε μια ταινία που δικαιωματικά ο πρωταγωνιστικός ρόλος ανήκει στο βουνό.