Πως να μην είσαι χαρούμενος

Έκανες μπάνια σε γαλαζοπράσινα νερά και έφαγες φρέσκα ψάρια από τα δίχτυα του κυρ Μιχάλη. Ήπιες κοκτέιλ και ρακές μέχρι το ξημέρωμα, και γέμισες την ατζέντα σου με τηλέφωνα αγνώστων που έγιναν φίλοι σε μια βραδιά. Έκανες εκδρομές, πήγες σε φεστιβάλ, γνώρισες τον έρωτα. Και μετά τον ξαναγνώρισες. Και ύστερα τον γνώρισες πάλι. Και όταν οι μέρες τις ανεμελιάς τελείωσαν, ήρθαν τα πρωτοβρόχια. Και μαζί τους έβρεξαν μια μελαγχολία που ύπουλα επιστρέφει κάθε φθινόπωρο, και μάζεψες δειλά τα σανδάλια, και τα χαβανέζικα πουκάμισα έδωσαν τη θέση τους σε ασημένια μανικετόκουμπα, και εσύ κουλουριάστηκες σε μια γωνιά και άρχισες να οργανώνεις σχέδια για τις κρύες μέρες του χειμώνα. Επιστράτευσες μακρινούς συγγενείς, χλιαρούς φίλους και βαρετούς πρώην, προκειμένου να περάσουν οι μέρες, και για να μείνεις μόνος ούτε λόγος. Ναι, μπήκε επίσημα η εποχή που όλοι γυρεύουμε λίγη συντροφικότητα, και στο βωμό της δεχόμαστε να χάσουμε ότι πιο πολύτιμο έχουμε, τον εαυτό μας.

Κι ύστερα, σαν να μην έφταναν οι μπόρες και οι αστραπές, ήρθε το Σάββατο. Ένα Σάββατο που κανείς δεν σε πήρε τηλέφωνο, και κανείς δεν οργάνωσε κάποια μονοήμερη για μπάνιο ή μπάρμπεκιου. Και πρέπει να τα βγάλεις πέρα με τον εαυτό σου, οι δύο σας μετά από τόσους μήνες μέσα σε ένα σπίτι να αναρωτιέστε «και τώρα τι κάνουμε;»

Και χάνεις τον χρόνο σου στο ίντερνετ, και διαβάζεις άρθρα για το πως να περάσεις ένα Σάββατο μαζί με τον εαυτό σου που τελικά δεν τον ξέρεις και τόσο καλά και δεν ξέρεις πως του αρέσει να περνάει καλά. Και διαβάζεις ότι, ναι, είναι οκ να μην βγαίνεις και ένα Σάββατο, θα το αντέξεις γιατί θα βγεις μια καθημερινή. Και διαβάζεις και άλλα, διαβάζεις για το πως να αγαπάς και ποιους να αγαπάς, σου λένε να αγαπάς τα κορίτσια που διαβάζουν Τολστόι και τα αγόρια που βάζουν ηλεκτρική, και εσύ όλο και βουλιάζεις στην πολυθρόνα σου γιατί δεν ξέρεις που να τους βρεις όλους αυτούς και γιατί τελικά η ζωή σου μάλλον δεν μοιάζει με ταινία. Μόνο η δική σου. Και όλο και βουλιάζεις. Και η ώρα έχει ήδη πάει εννιά, κι εσύ ακόμα διαβάζεις οδηγίες χρήσης της ζωής.

Ναι, είναι Σάββατο βράδυ. Ναι, πιθανόν πολλοί εκεί έξω να περνάνε καλύτερα από σένα αυτή τη στιγμή, δέξου το. Γι’ αυτό κλείσε τον υπολογιστή και πήγαινε να βρεις τον εαυτό σου που μάλλον άλλαξε δωμάτιο γιατί βαρέθηκε να σε ακούει να κλαψουρίζεις.

Πιάστον και πες του «Ξέρεις, μπορεί σήμερα να μην είμαι ενθουσιασμένος για κάτι, μπορεί να μην θέλω να χορέψω από την χαρά μου, αλλά νιώθω καλά. Κι αυτό αρκεί.»

Στις μέρες μας ίσως μια από τις πιο επιτυχημένες επινοήσεις του μάρκετινγκ είναι η διαρκής αναζήτηση ενός και μόνο πράγματος: της ευτυχίας. Πως να είσαι χαρούμενος με το σώμα σου, πως να είσαι χαρούμενος με τη σχέση σου, πως να είσαι χαρούμενος με το φαγητό σου, πως να είσαι χαρούμενος με το σκύλο σου, με το αφεντικό σου, με τους γείτονες. Και με τον ερχομό της ευτυχίας παραμερίστηκε το πλέον απαραίτητο συστατικό για μια υγιή ζωή: η ισορροπία. Ψάχνοντας μανιωδώς για μια κατάσταση εκστατική που με εντυπωσιακούς ρυθμούς μας επιβάλλει το Χόλιγουντ, η  λογοτεχνία και ο καταιγισμός εικόνων και πληροφοριών από τα social media, ξεχνάμε την αξία αυτού που ήδη έχουμε, του ισορροπημένου, του κανονικού, του απλού, το αφήνουμε στην άκρη απογοητευμένοι, δεχόμαστε οδηγίες ευτυχίας από δυστυχισμένους ονειροπόλους που ακόμα πιστεύουν ότι το νόημα της ζωής είναι τα μίνιμαλ έπιπλα και οι χαριτωμένες κούπες του καφέ, και με την απόχη παραμάσχαλα κυνηγάμε τα όνειρα κάποιων άλλων.

Εμείς όμως τι όνειρα έχουμε; Πως θα ήταν ένα ιδανικό Σαββατόβραδο αν δεν υπήρχε η επινόηση του Σαββατόβραδου; Κάνε ένα πείραμα. Αυτό το Σάββατο ξέχνα ότι είναι Σάββατο και θυμήσου ποιος είσαι εσύ, μακριά από ποτά εξωτικά και φλας.

Γίνε αυτός που είσαι. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και κάντον ότι θες χωρίς ενοχές. Χρόνος δικός σου δεν είναι ποτέ χρόνος πεταμένος. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει να κοιτάς τον τοίχο όλο το βράδυ.  Οι οδηγίες θα σου πούνε ότι ένα βράδυ στο σπίτι μπορεί να γίνει μαγικό αν φτιάξεις το δικό σου σούσι, ή αν κάνεις μαραθώνιο γερμανικού μεταπολεμικού κινηματογράφου. Οι οδηγίες θα σου πουν πως, ναι, Σάββατο μέσα δεν σημαίνει το τέλος του κόσμου, αλλά ακόμα κι έτσι πρέπει να είσαι κουλ. Το instagram δεν κοιμάται ποτέ. Μα, έι, εσένα μέχρι πέρσι δεν σου άρεσε το σούσι, και η πιο σινεφίλ ταινία που έχεις δει είναι ο Θίασος του Αγγελόπουλου εκείνο το βράδυ που ξέχασες να αλλάξεις το κανάλι στην τιβί. Και τώρα;

Λοιπόν, σκίσε τις οδηγίες, ακόμα και τις δικές μου. Φάε ωμό σολωμό, ή φάε σουβλάκια, αρκεί να σου αρέσει. Δες Μπέργκμαν ή Τρανσφόρμερς ή τη Barbie στην ονειροχώρα, χωρίς ενοχές. Άλλαξε θέση στα έπιπλα, πιες άθλιο κρασί, κάνε φασίνα, φάε τα νύχια σου, χάζεψε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο. Και πες πως, όχι , δεν είναι ευτυχία το να χαζεύεις φυλλάδια Σάββατο βράδυ. Είναι όμως ισορροπία. Ο εαυτός σου ξέρει να είναι καλά και ας μην είναι κουλ. Και αυτό είναι το νέο κουλ. Δεν θα έχεις κάτι να ποστάρεις απόψε, αλλά θα έχεις πολλά να πεις με τον ξεχασμένο σου εαυτό.