Πώς να ξανακερδίσετε παράλογα την παράλογη ζωή σας
Η καινούργια ταινία του Woody Allen είναι μια ταινία επιτομή για τα υπαρξιακά ζητήματα με τα οποία ασχολείται ο σκηνοθέτης στις περισσότερες δημιουργίες του. Είναι μια ταινία που αφορμάται από τη φιλοσοφία για να καταλήξει και πάλι εκεί. Χωρίς βέβαια να λείπουν τα βασικά συστατικά του δημιουργού, ο έρωτας, το γλυκόπικρο χιούμορ, η ανάλαφρη διάθεση. Στο κέντρο του προβληματισμού του μπαίνει και πάλι η δύναμη του τυχαίου για τη ζωή μας, μόνο που τώρα η δύναμη της επιλογής εμφανίζεται ανώτερη.
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης σχολιάζει: «Στη ζωή του καθένα, υπάρχουν στιγμές που ξαφνικά καταλαβαίνεις πως κάτι σπουδαίο μπορεί να γίνει αν πάρεις μία απόφαση, αν πάρεις την σωστή απόφαση – την τέλεια. Σε αυτήν την περίπτωση, η απόφαση που παίρνει ο ήρωας είναι παράλογη. Δεν είναι όμως τόσο παράλογη, όταν έρχεται σε σύγκριση με τις καθημερινές αποφάσεις που όλοι παίρνουμε στην ζωή μας. Αν προσέξεις τον κόσμο… ο κόσμος χρειάζεται κάτι στο οποίο να πιστεύει στην ζωή του. Πρέπει να επιλέξουν, εάν η ζωή θα έχει κάποιο νόημα ή θα είναι ασήμαντη. Αυτή δεν είναι λιγότερο τρελή σκέψη, απ’ όσο η επιλογή του πρωταγωνιστή. Όσο υπάρχει κάτι στο οποίο αφιερώνεσαι και πιστεύεις, κάνεις μία επιλογή και πορεύεσαι με αυτήν».
Ο καθηγητής Έιμπ (Χοακίν Φίνιξ) φτάνει στο πανεπιστήμιο Μπρέιλιν, για να διδάξει φιλοσοφία έχοντας πίσω του μια ζωή γεμάτη συγκινήσεις. Μόνο που τώρα βλέπει μπροστά του το κενό. Ο έρωτας και το γράψιμο με τις άδειες θεωρίες δεν του δίνουν καμία συγκίνηση. Όταν αντιληφθεί πως η δράση είναι αυτό που χρειάζεται όλα θα αλλάξουν. Οι σχέσεις του με τη συνάδελφό του Ρίτα (Πάρκερ Πόουζι) και τη φοιτήτριά του Τζιλ (Έμμα Στόουν) μπαίνουν σε άλλη βάση και παύουν να είναι μόνο ένα μάθημα φιλοσοφίας. Ωραίες ερμηνείες σε ωραίο φόντο σε μια ταινία που δε φτάνει στα επίπεδα του Match Point, μπορεί όμως και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το αναπάντεχο φινάλε.
Advertisement
Advertisement