Τι να συζητάνε στα σχολεία;

Κάθε φορά που η επικαιρότητα ξεφεύγει από τις συνήθεις ανούσιες επιδείξεις µικροπολιτικής ή τις ύποπτες ιεραρχήσεις των µέσων ενηµέρωσης, υπάρχει ένα ερώτηµα που σπάνια γίνεται δηµόσια, αλλά που η απάντησή του είναι καθοριστική: Τι συζητάνε στα σχολεία αυτές τις µέρες;

Φοβάµαι πως αν κάνουµε την ίδια ερώτηση και σήµερα, µε όσα τραγικά ζούµε µε τους πρόσφυγες και τους µετανάστες, θα πάρουµε µάλλον αµήχανες απαντήσεις.

Η πολιτική ορθότητα επιβάλλει φαντάζοµαι ως επίσηµη γραµµή να λέµε πως το πρόβληµα των µεταναστών και των προσφύγων είναι πρωτίστως ανθρωπιστικό, πως η Ελλάδα κάνει ό,τι µπορεί µε βάση τις δυσκολίες που αντιµετωπίζει, ότι η κρίση δεν αφήνει πολλά περιθώρια και τέλος ότι τώρα δοκιµάζονται οι «ευρωπαϊκές αξίες» που τελικά θα επικρατήσουν (σε όλα τα παραµύθια δεν πρέπει να υπάρχει ένα καλό τέλος;).

Στην κοινωνία όµως τα πράγµατα δεν εξελίσσονται µε βάση την πολιτική ορθότητα και τα ένστικτα και οι αντιδράσεις που παρατηρούµε µάλλον βαίνουν προς κάτι λίγο πιο άγριο. Γι’ αυτό, το ερώτηµα παραµένει:

Τι κουβέντες γίνονται στις σχολικές αίθουσες αυτές τις µέρες; Πώς συζητούνται τα αντιφατικά µηνύµατα που κουβαλούν τα παιδιά από το σπίτι, πόσο ανοιχτά αναµετρούνται (αν θέλουν να αναµετρηθούν) οι δάσκαλοι µε τις επικίνδυνες αντιλήψεις και πόσο πρόθυµοι είναι οι γονείς να επιζητούν αυτή την αναµέτρηση;