Το παιχνίδι της ταυτότητας!

Το πρώτο μας επίσημο και μάλιστα δωρεάν εισιτήριο είναι αυτό του ονόματός μας, το οποίο μας χαρίζει την προσωπική πλέον ένταξή μας στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Απ’ τη βάπτισή μας όμως και για όλο το υπόλοιπο του βίου μας ξεκινάει ένα κάπως περίεργο γαϊτανάκι σχετικά με την αποκάλυψη και οριοθέτηση από πλευράς μας της ταυτότητάς μας.

Ιδιαίτερα τα παιδιά είναι η ηλικιακή ομάδα που βάλλεται συχνότερα σε σύγκριση με τους ενήλικες πάντα απ’ το ερώτημα «Ποιος αλήθεια είμαι εγώ;».

Πολλά τα πορίσματα της ψυχολογίας για τους παράγοντες που επηρεάζουν τη διαμόρφωση του «Εγώ» μας αλλά και τους προβληματισμούς με τους οποίους βρίσκονται αντιμέτωποι τα παιδιά. Ίσως όμως η επίλυσή τους να ‘ναι πιο απλοϊκή, αν αντιμετωπίσουμε όλη τη διαδικασία διαμόρφωσης της ταυτότητάς μας και κατ’ επέκταση της προσωπικότητάς μας ως ένα παιχνίδι, σαν ένα κυνήγι θησαυρού! Όπου βέβαια ο πολύτιμος θησαυρός δεν είναι άλλος από τη γνώση του εαυτού μας!

Κάθε ομάδα στην οποία εντασσόμαστε μαθαίνει για εμάς και προβάλλει στα μάτια μας την εικόνα και γνώμη της για την προσωπικότητά της, βάσει αυτών των στοιχείων που επιλέγουμε να αποκαλύψουμε. Κάθε μορφή σχέσης είναι πάνω από όλα μια μορφή ενεργής αλληλεπίδρασης και όπως η ίδια η εποχή μας αλλάζει πρόσωπο έτσι μπορούμε να αλλάζουμε και εμείς. Το πρόβλημα με τις αλλαγές είναι ο κίνδυνος να χάσουμε τις σταθερές μας. Γιατί κάθε οικοδόμημα χρειάζεται τη βάση του.

Ένας όμορφος παιχνιδιάρικος μα καθόλου παιγνιώδης τρόπος απόκτησης αυτογνωσίας είναι ίσως η εύρεση ερωτήσεων απλών αρχικά και ίσως αργότερα σχετικά πολύπλοκων από εμάς απέναντι σε εμάς.

Το να αναρωτιόμαστε πιο είναι το αγαπημένο μας χρώμα, μπορεί σταδιακά να οδηγήσει σε μία ερώτηση βαθύτερης σημασίας, όπως τι θέλουμε να θαυμάζει ο άλλος σε εμάς.

Τις ερωτήσεις δεν πρέπει να τις φοβόμαστε μα ούτε και να μένουμε προσκολλημένοι σε απαντήσεις που έχουμε δώσει σε συγκεκριμένες στιγμές του βίου μας. Γιατί το λογικό και αναμενόμενο είναι να αλλάζουμε και να προσαρμοζόμαστε στις εσωτερικές επιταγές μας, έτσι όπως διαμορφώνονται από την αλληλεπίδραση με το εξελισσόμενο κοινωνικό μας περιβάλλον.

Το στοίχημα που καλούμαστε να κερδίσουμε τελικά, δεν είναι το πόσα προσωπεία θα δοκιμάσουμε, μα το πρόσωπο για την καθαρότητα του οποίου αποφασίζουμε να αγωνιζόμαστε!

Ποιοι αλήθεια είμαστε; Ποιοι θέλουμε να είμαστε; Και το θεμελιώδες της ύπαρξής μας ερώτημα: Γιατί θέλουμε να είμαστε αυτοί και όχι κάποιοι άλλοι;