Χάρτινο Μουσείο Παράξενων Γεγονότων

Ραντεβού σήμερα με ένα παράξενο μουσείο, το Χάρτινο Μουσείο Παράξενων γεγονότων. Δημιουργός του η Μαρία Ράπτη που κατά δήλωσή της «συλλέγει και διαβάζει μανιωδώς βιβλία και αγαπά τα δέντρα περισσότερο από μερικούς ανθρώπους. Aν μπορούσα να διαλέξω το σπίτι μου, θα διάλεγα μια βιβλιοθήκη με ξύλινα πατώματα και μεγάλα παράθυρα να βλέπουν δάσος. Αν μου δινόταν η ευκαιρία να παραβώ κάθε γνωστό νόμο του Σύμπαντος, θα το έκανα μόνο για να συναντήσω τον Μπρεχτ σε ένα βερολινέζικο καφέ.» Η Μαρία Ράπτη γνωστή πρώτιστα για την αγάπη της και ενεργή ενασχόλησή της με το θέατρο εκπλήσσει ευχάριστα με αυτό το ψηφιδωτό περίεργων ιστοριών τις οποίες αφηγούνται τα εκθέματα ενός μουσείου, του Χάρτινου Μουσείου.

«Πώς θα ήταν άραγε ο κόσμος μας εάν ήταν φτιαγμένος από χαρτί;», είναι μία από τις ερωτήσεις που προκύπτουν διαβάζοντας αυτές τις ιστορίες. Ερώτηση που προκύπτει ως αποτέλεσμα του τίτλου μα και του βαθύτερου νοήματος που δένει ως πυρήνας τις διαφορετικής προέλευσης και
περιεχομένου αφηγήσεις των αντικειμένων – εκθεμάτων.

Ο κόσμος μας είναι εύθραυστος κατ’ ουσίαν απλώς ντύνεται φορεσιές σκληρές και αδιαπέραστες.

Γι’ αυτό και οι άνθρωποι ξεχνούν θαρρείς την αδυναμία τους και όταν την ανακαλύπτουν ξαφνικά δεδομένων των συγκυριών τότε μένουν περισσότερο αδύναμοι από ποτέ. «Πόσο διαφορετική θα ‘ταν άραγε η πραγματικότητά μας εάν αποδεχόμασταν συνειδητά τις αδυναμίες μας;». ανα
ρωτιέσαι μαζί με τη συγγραφέα.

Θεωρώ αυτό το βιβλίο αποτέλεσμα της επιθυμίας της όπως η ίδια έχει δηλώσει να προσαρμόσει την πραγματικότητα στα μέτρα της. Αυτό ακριβώς κάνουν και οι πρωταγωνιστές των ιστοριών της. Καλλιεργούν τη φαντασία μας με την περιγραφή των φανταστικών τους κόσμων, των φανταστικών τους γεγονότων που μοιραία έχουν πάντα σχέση με την πραγματικότητα. Πρόσωπα απομονωμένα, κοινότητες ανθρώπων χαμένες ή ξεχασμένες στα δάση, παραδομένες στην απολιθωτική δύναμη του χρόνου. Κοινότητες διαβρωμένες από μία βασανιστική επανάληψη, που κυριαρχεί στην καθημερινότητα των ανθρώπων τους. Βλέπεις κάθε φορά την πραγματικότητα μέσα από τα δικά τους μάτια και έτσι συνειδητοποιείς τη δική σου προσωπική ανάγκη να προσεγγίζεις τον κόσμο σου, αυτόν που βιώνεις μέσα από τα δικά σου μάτια και όχι με δανεικά.

Μία πρωτότυπη ιδέα που οδηγεί τον αναγνώστη σε περιηγήσεις του μυαλού του όμορφες οι οποίες όμως δεν αποτελούν απλώς ένα τρόπο διαφυγής από τη δική του καθημερινότητα μα αντίθετα κατορθώνουν να δένουν μαγικά το μυαλό του με το δικό του τώρα.