Όταν πετάς στα 35.000 πόδια…

Το ύψος είναι µια έννοια σχετική. Αλλά βέβαια το ύψος σε σχέση µε την επιφάνεια της γης είναι µια έννοια πιο αντικειµενική. Και είναι και µια έννοια που φέρνει στο µυαλό µας εικόνες οµορφιάς. Όπως λέει και ο γνωστός στους περισσότερους στίχος µας «Όταν κοιτάς από ψηλά, µοιάζει ο κόσµος ζωγραφιά».

Λοιπόν σήµερα γιορτάζουµε τον έρωτα. «Πφφ», θα κάνετε κάποιοι,.. «Αχ, ναι», θα αναστενάξουν κάποιοι άλλοι, «ε και;», θα ρωτήσουν και οι µη ερωτευµένοι. Πολλές οι αντιδράσεις αλλά και οι ελλείψεις αντίδρασης. Το θέµα όµως είναι ότι σήµερα εορτάζεται ο έρωτας. Γι’ αυτό και εγώ αφιερώνω τις λέξεις µου στα 35.000 πόδια. Το ύψος όπου κατά προσωπική του δήλωση, πετάει ένας πρόσφατα ερωτευµένος φίλος, ο Τίµος. Ο Τίµος ερωτεύτηκε και στο γραφείο που εργάζεται ανελλιπώς σε καθηµερινή βάση, το δηλώνει απερίφραστα και µε χαµόγελο πλατύ. «Ξέρετε πού βρίσκοµαι τώρα; Πετάω. Πετάω στα 35.000 πόδια». Ίσως δεν έχει βγει ακόµα από την τροχιά της γης, µα το σίγουρο είναι ότι προς τα εκεί οδεύει. Και επειδή οι διαφυγές δύσκολα πραγµατοποιούνται τη σήµερον ηµέρα, και επειδή όπως και να το κάνουµε το να πετάς είναι όµορφο, εύχοµαι σε όλους µας να πετάξουµε σήµερα λίγο πιο ψηλά. Γιατί ακόµα και αν δεν δυνάµεθα να φθάσουµε τα 35.000 πόδια, αν τολµήσουµε να ανοίξουµε τα φτερά µας… ε, λίγο πιο ψηλά θα βρεθούµε και οι πατούσες µας µπορούν έστω και στιγµιαία να αιωρηθούν.

Τώρα βέβαια θα µου πείτε ότι εάν το βέλος του έρωτα δε µας χτυπήσει, πώς θα πετάξουµε; Το σκέφτηκα και αυτό. Το σκέφτηκα µε αφορµή την παρασουρτική (νέα λέξη για καθετί που παρασέρνει) χαρά του Τίµου. ∆εν χρειάζεται όλοι να πετάξουµε για τον ίδιο λόγο. Μπορεί σε κάποιους η ώθηση να δοθεί από το βέλος του έρωτα, µπορεί σε άλλους από ένα αναπάντεχα ευχάριστο συναπάντηµα, µπορεί από την ιδέα της πιο πρωτότυπης αµφίεσης που συνελήφθη από τη σκέψη τους εν όψει του καρναβαλιού, µπορεί απλώς και από τον καφέ που τους έφερε ο συνάδελφος κέρασµα στο γραφείο…

Το να µην µπορείς να πετάξεις είναι άσχηµο. Το να στερείς από τον εαυτό σου όµως τη δυνατότητα να πετάξεις ενώ σου δίνεται απλόχερα από τον αέρα που αναπνέεις είναι θλιβερό. Πάντα υπάρχει ένας λόγος ή τουλάχιστον µια αφορµή για να πετάξεις. Σήµερα εύχοµαι να την αδράξετε… Από τα δανεικά ιδαν(ε)ικά 35.000 πόδια που βρέθηκα µέσω του φίλτατου φίλου µου, µας εύχοµαι καλές πτήσεις!