58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Λιτό ξεκίνημα, πλούσιες προσδοκίες

Βερβερίδης Βασίλης / motionteam

Μια λιτή τελετή έναρξης, τέσσερις ταινίες, μια παρά τρίχα πραγματικά μεγάλη ταινία, ένα εμπνευσμένο σύγχρονο γαλλικό μιούζικαλ και μια αποχώρηση. Όλα αυτά μαζύ ή και το καθένα χωριστά περιγράφουν τις δυο πρώτες φεστιβαλικές μέρες μου στην Λευκοπυργιώτισσα.

“Η ψυχή και το σώμα” της 61χρονης Ουγγαρέζας σκηνοθέτιδος Ίλντικο Ενιέντι (Ildikó Enyedi / Teströl és lélekrö – On Body and Soul) είναι η παρά τρίχα μεγάλη ταινία. Ο Έρωτας θα βρει τρόπο να τρυπώσει ακόμα και σ’ ένα σφαγείο με το παράξενο ερωτευμένο ζευγάρι να ονειρεύεται κάθε βράδυ ακριβώς το ίδιο όνειρο! Και την στιγμή, που η ταινία είναι έτοιμη, μέσα στην τραγικότητά της να απογειωθεί, η σκηνοθέτιδα διαλέγει να μην σκοτώσει τους ήρωές της, αλλά την ίδιά της την ταινία!

Στην συνέντευξη τύπου της Παρασκευής η σκηνοθέτιδα μίλησε για πολλά και διάφορα. ‘Έχω κολλήσει στο γεγονός, ότι πρωταγωνιστής σε μια από τις δυο ταινίες, που έχει στα σκαριά, είναι ένα… δέντρο!

Ildikó Enyedi / Teströl és lélekrö – On Body and Soul

“Τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι” των Πωλ Καλορί και Κοστιά Τεστού (Paul Calori – Kostia Testut / Sur quel pied danse – Footnotes), αποτίει φόρο τιμής στον μάστορα του είδους Ζακ Ντεμύ, αλλά και στην εργατική τάξη, που καμιά φορά περνάει κι από τον Παράδεισο καθ’ οδόν προς την Κόλαση της ανεργίας.

Μαζύ με τις ταινίες “‘Εξω”, “Σβέτα”, “Το Αόρατο Χέρι” και “Το Εργοστάσιο του Τίποτα” απαρτίζουν τον κύκλο δωρεάν προβολών “Τα Αόρατα Χέρια”, μια διεισδυτική ματιά στην μάστιγα της ανεργίας.

‘Όπως σημειώνεται “το αφιέρωμα «Αόρατα χέρια» υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος “Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση” και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους”. Η Ευρωπαϊκή Ένωση να χρηματοδοτεί ένα τόσο ενδιαφέρον κινηματογραφικό αφιέρωμα στην μάστιγα, που η ίδια δημιούργησε και δημιουργεί; Αυτό τώρα, πώς να το χαρακτηρίσω;

Paul Calori – Kostia Testut / Sur quel pied danse – Footnotes

Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά, που αποχώρησα από προβολή του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πριν καν περάσει μισή ώρα. Για αποχώρηση συνειδητή μιλάω κι όχι αναγκαστική λόγω κόπωσης και… κλειστών βλεφάρων.

Αυτό συνέβη στην ταινία “Ονειρεύομαι σε άλλη γλώσσα” του 48χρονου Μεξικάνου Ερνέστο Κοντρέρας (Ernesto Contreras / Sueño en otro idioma). Ακόμα και τώρα, που γράφω αυτές τις γραμμές απορώ πώς και συνέβη κάτι τέτοιο σε ταινία του δημιουργού των “Μπλέ Βλεφαρίδων” (Párpados azules / Blue Eyelids), μια από τις αγαπημένες μου ταινίες!

Ernesto Contreras / Sueño en otro idioma

Άφησα για το τέλος την Τελετή Έναρξης. Που κατά γενική ομολογία ήταν λιτή. Αυτό δεν είναι από μόνο του κακό. Μόνο, που η συγκεκριμένη τελετή δεν ήταν λιτή μόνο στον προϋπολογισμό, αλλά και στις ιδέες.

Ήταν, δυστυχώς, μια Τελετή Έναρξης φτωχή. Όχι μόνο στην τσέπη, αλλά και στην φαντασία. Κι αυτό είναι, που πονάει πιο πολύ…