8 Μαρτίου – Ημέρα μνήμης και τιμής
Υπάρχουν παγκόσμιες ημέρες σχεδόν για το οτιδήποτε. Κάποιες δε από αυτές είναι ιδιαίτερα εμπορικές, ενώ άλλες προσπαθούν τεχνηέντως να γίνουν, φτάνει να απονοηματοδοτηθεί το αρχικό τους πλαίσιο.
Έτσι λοιπόν η σύγχρονη κουλτούρα δέχεται να γιορτάσει την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, ως γιορτή θηλυκότητας, ή γιορτή του «ωραίου» άλλοτε «ασθενούς» φύλλου, κάποιας αδιόρατης διαμάχης μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά όχι σαν γιορτή εργατριών που διεκδίκησαν με θάρρος, ισοτιμία και καλύτερες συνθήκες δουλειάς.
Όσο λοιπόν η σύγχρονη κουλτούρα επιβάλει κάθε 8 Μάρτη γυναικοπαρέες να ξεχειλίζουν τα κέντρα διασκέδασης, να συνεστιάζονται, να κάνουν ανάλαφρες κουβέντες και να δέχονται δώρα, ώστε να κινείται η αγορά τα πράγματα είναι ανάλαφρα, ακίνδυνα, αποπολιτικοποιημένα και η ιστορική μνήμη αλλοιώνεται. «Ό,τι κερδήθηκε, κερδήθηκε και ό,τι χάνεται ας χαθεί, όσο το δυνατό πιο αδιαμαρτύρητα».
Όμως η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μέρα μνήμης και τιμής. Με απαρχή την απεργία και τη διαδήλωση που κατεστάλη βίαια από την αστυνομία των γυναικών εργατριών κλωστοϋφαντουργίας και ιματισμού στη Νέα Υόρκη το 1857, ξεκινά ένας πολύχρονος αγώνας διεκδικήσεων εργατριών γυναικών που απαιτούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, μειωμένο ωράριο, εξίσωση των μισθών τους με αυτό των ανδρών. Το γυναικείο εργατικό κίνημα δημιουργεί τις πρώτες του ρίζες, φτιάχνει σωματεία, συνδέεται συνολικότερα με τους αγώνες του εργατικού κινήματος και συχνά πρωτοπορεί με τέτοιο τρόπο που να υφίσταται άγρια καταστολή όχι μόνο από την αστυνομία, αλλά και από τις ίδιες τις οικογένειές τους.
Επομένως η 8 Μαρτίου είναι κάθε άλλο παρά ημέρα γιορτής. Είναι ημέρα μνήμης και τιμής. Των αγωνιζόμενων εργατριών που τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους στις συνθήκες δουλείας που βίωναν, των αγωνιζόμενων γυναικών ανά τον κόσμο που διεκδικούν ακόμα και σήμερα ισότητα, αλλά και συνολικότερα των μαχόμενων γυναικών, που ακόμα κι αν έχουν κατακτήσει ίσα δικαιώματα δηλώνουν παρούσες σε κάθε κοινωνική διεκδίκηση.
Είναι ημέρα μνήμης για τη Μαρία Χουσιάδου που δολοφονήθηκε στην απεργία των καπνεργατών στην Καβάλα το 1924. Για τη Βασιλική Γεωργαντζελή που δολοφονήθηκε στην απεργία των καπνεργατών του Αγρινίου το 1926. Αλλά και μνήμη για τη Μπέρτα Κασερές που δολοφονήθηκε στις 3 Μαρτίου 2016 στην Ονδούρα, γιατί πάλεψε για ανθρώπινα δικαιώματα, γη και ελευθερία.
Ημέρα τιμής για όλες τις αγωνιζόμενες εργάτριες. Για τις γυναίκες στην Τουρκία που αντιμετωπίστηκαν με πλαστικές σφαίρες και βιαιότητα από την αστυνομία, γιατί θέλησαν να μνημονεύσουν την ημέρα της γυναίκας, ως ημέρα διεκδικήσεων και ίσων δικαιωμάτων. Για τις Κούρδισσες αντάρτισσες που ισότιμα πολεμούν τον ισλαμοφασισμό του ISIS. Πολεμώντας όχι μόνο για την ύπαρξή τους ως γυναίκες ενάντια στο μεσαίωνα των φανατικών, αλλά και για την ίδια την ελευθερία.
Πηγή φωτογραφιών: Library of Congress
Advertisement
Advertisement