Αχνή Θέα Των Λόφων – Στοιχειώνοντας μια «κανονική» ζωή

Ο Kazuo Ishiguro, είναι από τους συγγραφείς που εκτιμώ ιδιαίτερα. Η γραφή του συνδέεται άρρηκτα, κατά τη γνώμη μου, με τις Ιαπωνικές καταβολές του και δημιουργεί ιστορίες σφιχτές, λιτές και ενδιαφέρουσες που τραβάνε τον αναγνώστη σε ένα μοναδικό σύμπαν που μόνο οι πιο ικανοί συγγραφείς μπορούν να πλάσουν. Το δικό τους.

Είναι λογικό ένας αναγνώστης να αναρωτιέται για έναν συγγραφέα που θαυμάζει: «πάντα έτσι έγραφε αυτός; ζούσε πάντα σε αυτόν τον κόσμο ή τον δημιούργησε με το πέρασμα του χρόνου;». Είχα λοιπόν μεγάλη περιέργεια να διαβάσω το πρώτο μυθιστόρημα του Ishiguro και να απαντήσω στα ερωτήματα αυτά.

Το Αχνή Θέα Των Λόφων ξεκινάει στην εξοχική Αγγλία, όπου η Νίκι, η δεύτερη κόρη της Ετσούκο, επισκέπτεται τη μητέρα της μετά την αυτοκτονία της πρώτης κόρης της, Κείκο. Το γεγονός αυτό κάνει την Ετσούκο να ταξιδέψει στη ζωή της στην Ιαπωνία προτού μετακομίσει, και να θυμηθεί τη σύντομη φιλία της με μια περίεργη γυναίκα, την Σατσίκο. Μέσα από μια αφήγηση που πηγαινοέρχεται μπρος και πίσω στον χρόνο, ξεδιπλώνονται διάφορα περίεργα περιστατικά τα οποία η Ετσούκο θα προσπαθήσει να ερμηνεύσει.

Το παρθενικό μυθιστόρημα του νομπελίστα Ishiguro, γραμμένο το 1982, έχει πολλά κοινά με τα υπόλοιπα έργα του συγγραφέα. Η αφήγηση είναι ήσυχη, η δράση διακριτική και ο αναγνώστης καλείται να διαβάσει την κάθε γραμμή με προσοχή αλλιώς κινδυνεύει να χάσει κάτι σημαντικό. Γιατί, τα γεγονότα που ξεδιπλώνονται είναι γεγονότα φαινομενικά απλά, τα οποία όμως στα χέρια του «μάγου» Ishiguro αποκτούν μια μυστηριακή βαρύτητα που σε στοιχειώνει. Άλλωστε, για τον συγγραφέα αυτόν, το μέσο δεν είναι η ιστορία αλλά ο αναγνώστης. Γι’ αυτό και τον αφήνει να κάνει όλη τη «βρώμικη» δουλειά, να ξεδιαλύνει δηλαδή το τοπίο, μέσα από περίεργους διαλόγους με «ξερές» ατάκες, οι οποίοι τίποτα δεν λέγεται ουσιαστικά και όλα τα εννοούν.

Η τεχνική αυτή, την οποία πολλοί αποδίδουν στη διττή καταγωγή του, είναι χαρακτηριστική του Kazuo Ishiguro. Όπως επίσης και η μοναδική του ικανότητα να δημιουργεί προτάσεις που εξαρτώνται απόλυτα από την κάθε λέξη ξεχωριστά. Βγάλε μια λέξη τόση δα μικρή από την πρόταση και θα δεις όλο το νόημα να γκρεμίζεται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Έτσι ο συγγραφέας επιτυγχάνει να κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο στην Αχνή Θέα Των Λόφων και να δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα που ακροβατεί ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό. Παίζοντας με το θέμα της μνήμης και των αναμνήσεων, ο Ishiguro ξυπνάει φαντάσματα και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα κατάρρευσης που μοιράζονται οι δύο πρωταγωνίστριες, η Ετσούκο και η Σατσίκο, γεγονός που τελικά τις κάνει να διάγουν βίο παράλληλο. Ή μήπως τελικά είναι το ίδιο πρόσωπο;

Χωρίς να αφηγείται μια ιστορία συγκλονιστική, το Αχνή Θέα Των Λόφων έχει μια δύναμη που αφοπλίζει τον αναγνώστη. Η απουσία συναισθημάτων που χαρακτηρίζει τους χαρακτήρες, οι επαναλαμβανόμενες φράσεις και η σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας πλάθουν ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα, που προοιωνίζει αντάξια την συγγραφική επιτυχία του Kazuo Ishiguro.

«Αχνή θέα των λόφων» | Εκδόσεις Ψυχογιός | Συγγραφέας: Kazuo Ishiguro | Μετάφραση: Αργυρώ Μαντόγλου | Ημερομηνία έκδοσης: Σεπτέμβριος 2018