Αναζωπύρωση
Πάνω στο σκονισμένο τραπέζι ακαθόριστα γράφεις συνθήματα.
Ανατριχιάζεις.
Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο;
Αμίλητες φιγούρες.
Ρουτίνα, πλήξη.
Μελαγχολικές φαντασιώσεις.
Ξεθωριασμένοι έρωτες.
Υποκριτικές γλώσσες στις ειδήσεις.
Σάπιες συνειδήσεις.
Ένα αέναο άγχος.
Τραυματισμένα μυαλά.
Στο στομάχι σου σφίγγεται ύπουλα και διαρκώς ένας μεγαλοπρεπής κόμπος.
Φωλιάζει στον κερδισμένο του θρόνο.
Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο;
Στην δεύτερη ερώτηση κάτι παλεύει μέσα σου να αποδράσει.
Advertisement
Το δεμένο κορμί σου.
Η εγκλωβισμένη ανάσα.
Η αιώνια διψασμένη ψυχή σου.
Το κατατρεγμένο όνειρο.
Η διαρκής σου ανάγκη να δώσεις.
Μήπως τώρα θυμάσαι;
Μήπως άρχισες πάλι να πιστεύεις;
Ανασαίνεις, νιώθεις, καταλαβαίνεις.
Οι φλέβες σου τραντάζονται.
Αναζωπυρώνεις την φωτιά στο αίμα σου.
Τα συνθήματα γίνονται ολοκάθαρα στο βρώμικο τραπέζι.
Βαθιά μέσα σου ακούς μια φωνή.
Μοιάζει με την φωνή σου.
Οι αρθρώσεις σου σφίγγονται.
Ξεχνάς το λυσσασμένο “εγώ” σου.
Ο δρόμος σε περιμένει. Ελευθερώσου!
Advertisement
Advertisement