Blue Monday ή η αφορμή μιας αλλαγής
Η τρίτη Δευτέρα του Γενάρη. Η πιο καταθλιπτική Δευτέρα του χρόνου. Η πιο μαύρη, θα έλεγε κανείς, λόγω καιρού, λόγω χειμώνα, λόγω διάθεσης…
Advertisement
Ή λόγω συνθηκών; Με τι κουράγιο να σηκωθείς και να συνεχίσεις όταν βλέπεις σε κινητοποιήσεις αυτούς που τόσα χρόνια έσερναν τον λαό σε συνθήκες εξαθλίωσης, τώρα να παριστάνουν τους σωτήρες και τους επαναστάτες;
Ανθρώπους, που ήταν δίπλα σου και συμπορευόσασταν σε πορείες και αγώνες, τώρα να περνάνε από την άλλη πλευρά και να σου χαμογελάνε, ενώ εσύ πλέον βιώνεις στο πετσί σου την δυσκολία της καθημερινότητας, βλέπεις φίλους και αδέρφια να υποφέρουν από τις πολιτικές που επιβάλλονται από την κυβέρνηση και από τις πιέσεις του συστήματος.
Advertisement
Γνωρίζοντας ότι έρχονται πιο δύσκολες μέρες στον εργασιακό σου χώρο, στην χώρα σου, σε γύρω χώρες, καταλαβαίνεις ότι ακόμα και οι έννοιες έχουν χάσει το νόημά τους. Το να ορίζεται κάποιος επαναστάτης όταν η ζωή του ποτέ δεν έχει συνάδει με τις πράξεις του, με τη στάση που κρατούσε απέναντι στο καθετί, είναι παράλογο αλλά δυστυχώς και φαινόμενο της εποχής που ζούμε.
Και τώρα, λοιπόν, για άλλη μια φορά, ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ακόμα πιο καθαρά από ποτέ, ότι το ποτάμι πίσω δεν γυρνά. Γιατί μας έχει παρασύρει ήδη σε μια δίνη αλλαγής ή έστω σε ένα ρεύμα, που δεν ξέρουμε πού θα πάει, αλλά δεν έχει γυρισμό πια.
Advertisement
Kαι αν δεν θες να τρελαθείς, θα συνεχίσεις, έστω και αν όλο αυτό είναι μια ουτοπία, μια τρέλα, είναι ο μόνος δρόμος.
Ελπίζοντας ότι σε αυτόν τον δρόμο θα έρθουν και άλλοι. Αυτοί οι άλλοι, οι άνθρωποι που ξέρεις ότι είναι στο μονοπάτι της αμφισβήτησης και περιμένουν μια σπίθα για να λαμπαδιάσουν τον κόσμο αυτό.
Photo by samrodgers2 on Foter.com / CC BY-NC
Advertisement
Advertisement