Χρεωκοπία G20

Η G20 είναι ένα διεθνές φόρουμ για τις κυβερνήσεις και τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών από τις 20 μεγαλύτερες οικονομίες. Τα μέλη του περιλαμβάνουν 19 επιμέρους χώρες-Αργεντινή, Αυστραλία, Βραζιλία, Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιαπωνία, Ιταλία, Ινδία, Ινδονησία,  Καναδάς, Κίνα, Μεξικό, Νότια Αφρική, Νότια Κορέα, τη Ρωσία, τη Σαουδική Αραβία, την Τουρκία, και την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Η ΕΕ εκπροσωπείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Η G-20 ιδρύθηκε το 1999 με σκοπό τη μελέτη, την αναθεώρηση και την προώθηση συζήτησης υψηλού επιπέδου για θέματα πολιτικής που αφορούν την προώθηση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Επιδιώκει να αντιμετωπίσει ζητήματα που υπερβαίνει τις αρμοδιότητες του κάθε ενός οργανισμού. Συλλογικά, οι οικονομίες της G20 αντιπροσωπεύουν περίπου το 85% του ακαθάριστου προϊόντος παγκοσμίως (GWP), το 80% του παγκόσμιου εμπορίου, και τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της G20, έχουν συναντηθεί σε τακτά χρονικά διαστήματα σε συνόδους κορυφής από την πρώτη συνεδρίασή τους το 2008, και η ομάδα φιλοξενεί, επίσης, χωριστές συναντήσεις των υπουργών οικονομικών και των διοικητών των κεντρικών τραπεζών.

Οι ηγέτες των χωρών της G20 συναντιούνται στις 7 και 8 Ιουλίου 2017 στο Αμβούργο της Γερμανίας. Το κύριο θέμα της γερμανικής Προεδρίας της G20 είναι «Διαμορφώνοντας ένα διασυνδεδεμένο κόσμο». Οι ηγέτες θα συζητήσουν τα βασικά θέματα πολιτικής για την οικονομία, το χρηματοπιστωτικό τομέα, το κλίμα, το εμπόριο, την απασχόληση και την ανάπτυξη. Οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές και η καταπολέμηση της τρομοκρατίας είναι επίσης κρίσιμα ζητήματα παγκόσμιας σημασίας που περιλαμβάνονται στην ημερήσια διάταξη της συνόδου.
(Από Wikipedia)
———————

Όλα αυτά τα παραπάνω και πολλά ακόμη μπορεί κανείς να βρει, αν γρήγορα ψάξει, στο διαδίκτυο. Το πρώτο λοιπόν ερώτημα που προκύπτει είναι πώς είναι δυνατόν χώρες «ισχυρές», όπως η Αργεντινή και η Βραζιλία που έχουν δανειστεί από το ΔΝΤ, να κάθονται στο ίδιο τραπέζι και να συνομιλούν «επί ίσοις όροις» με τον «ισχυρό» δανειστή τους;

Από τα παραπάνω προκύπτει επίσης το ερώτημα πως, αυτές οι ίδιες χώρες μαζί και με την Ινδία, την Νότια Αφρική, την Ινδονησία, το Μεξικό αλλά ακόμη ακόμη και τις ΗΠΑ, οι οποίες σε επίπεδο καθημερινότητας αντιμετωπίζουν, η καθεμία ξεχωριστά αλλά και όλες μαζί, μεγάλες ή μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες, κάθονται στο ίδιο τραπέζι και συνομιλούν μέσω των υπουργών οικονομίας τους και των κεντρικών τους τραπεζών για θέματα όπως η απασχόληση και η ανάπτυξη; Η λέξη απασχόληση που αντικατέστησε τη λέξη εργασία και η λέξη ανάπτυξη που αντικατέστησε τις λέξεις συγκέντρωση πλούτου σε ελάχιστους. Η απάντηση βέβαια εδώ είναι μάλλον φανερή.

– Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε.

Ναι είμαι ηλίθιος όταν νομίζω ότι οι διοικητές των κεντρικών τραπεζών των 20 «ισχυρών» χωρών θα ενδιαφερθούν για την μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Είμαι ηλίθιος όταν περιμένω, ελπίζω, ότι αυτοί οι λίγοι, αλλά πολύ πλούσιοι επιχειρηματίες δεν θα είναι επίσημοι προσκεκλημένοι της συνόδου κορυφής. Σιγά σιγά και μάλλον λόγω της ηλιθιότητας μου αρχίζω να κατανοώ πως η λέξη «ισχυρός», που χρησιμοποιείται είναι για να μας δείξουν από την αρχή ποιος είναι ο playmaker, αυτού του απάνθρωπου, γεμάτου όμως μόνον από ανθρώπους, παιχνιδιού. Παρότι οι πιο πολλές χώρες, όλες μάλλον, είναι χρεοκοπημένες σύμφωνα πάντα με την Κευνσιανή καπιταλιστική οικονομία, παρόλα αυτά παραμένουν «ισχυρές» και θέλουν να  μας επιβληθούν, χωρίς βέβαια καν να μας ρωτήσουν.

Όχι, δεν είμαι ηλίθιος, γιατί πια γνωρίζω, ότι η λέξη πολιτική αντικαταστάθηκε από την λέξη ολιγοπώλιο των πλουσίων και η λέξη πολιτικός από την λέξη επιχειρηματίας, ή σε κάποιες περιπτώσεις διαπλεκόμενος με τους επιχειρηματίες.

Μία μικρή αναφορά και στην πόλη του Αμβούργου, την οποία και εγώ ως απλός θνητός έχω αρκετές φορές επισκεφτεί. Η επιλογή της δεν είναι καθόλου τυχαία, μιας και τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χρόνια με πρόγραμμα και συστηματικά έχει ξεκινήσει η διαδικασία δημιουργίας ακριβών σε επίπεδο διαβίωσης πόλεων με απώτερο σκοπό να εγκαθιδρύσουν τις αυτοκρατορίες τους, τα οικονομικά κέντρα εξουσίας τους. Πόλεις λοιπόν όπως το Αμβούργο, το Μόναχο, οι Βρυξέλλες, το Λονδίνο αλλά και άλλες, προετοιμάζονται να γίνουν κέντρα οικονομίας όπου τα ενοίκια, το φαγητό και η διαβίωση θα είναι αντιμετωπίσιμα μόνον από γιάπηδες, υπηρέτες του συστήματος. Το Αμβούργο κάθε μέρα γίνεται και πιο ακριβό.

Στα παρακάτω βίντεο από το Αμβούργο, φαίνονται δράσεις που οργανώθηκαν από απλούς θνητούς, σαν και μας, που αντιστέκονται με πράξεις και ουσιαστικές ενέργειες απέναντι σε αυτόν τον εχθρό, σε αυτό το «τέρας». Βλέποντας τα βίντεο, χάρηκα και γέμισα ελπίδα. Σας τα αφιερώνω με την ευχή να τους χρεοκοπήσουμε μια και καλή.