Δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι. Πόσα χρόνια θα περάσουν για να το καταλάβετε;

Θα πίστευε κανείς πως τα τελευταία χρόνια με τον μεγάλο αντιρατσιστικό αγώνα, που γίνεται από μεγάλη μερίδα του κόσμου, πως έχουμε κερδίσει τουλάχιστον το αυτονόητο. Πως έχουμε κερδίσει τουλάχιστον την πολυτέλεια να κρατούνται τα προσχήματα αν μη τι άλλο. Πως δεν θα χρειαζόταν μετά από τόσες εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά που είδαμε να χάνουν ότι έχουν και δεν έχουν, που είδαμε να πνίγονται στο Αιγαίο, που είδαμε να προπηλακίζονται από κράτος και φασίστες σε σχολεία και καταυλισμούς, να γυρνάμε πάλι στην αρχή και να μιλάμε για τα βασικά.

Και όμως κάποιοι έχουν ακόμα και τώρα άλλη άποψη. Κάποιοι συνεχίζουν ακόμα και σε δημόσια έγγραφα να βλέπουν ανθρώπους λαθραίους.

Να το πούμε για τελευταία φορά στους «κυρίους» στο Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» αλλά και σε όσους ακόμα επιμένουν σε μια τέτοια ρητορική.

Οι μετανάστες είναι άνθρωποι.

Οι άνθρωποι δεν είναι λαθραίοι.

Ο ρατσισμός δεν είναι κάτι που βρίσκεται κάπου μακριά από εμάς μόνο σε κάποια φασιστικά καθεστώτα, κόμματα ή εγκληματικές οργανώσεις.

Ο ρατσισμός βρίσκεται και σε κάθε λέξη που μειώνει την ανθρώπινη ύπαρξη, που ορίζει έναν άνθρωπο ανώτερο και του  δίνει το δικαίωμα να βάζει ταμπέλες μίσους σε άλλους.