tetartopress

«Γέρμα» σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου – Μόνη και έρημη σαν σπόρος βαθιά μέσα στη γη

germa_11


Το κύτταρο -ο σπόρος δηλαδή- είτε μιλάμε για φυτό, είτε για μια ανώτερη ύπαρξη όπως ο άνθρωπος (;), έχει να επιλέξει ανάμεσα στην αθανασία (αν οι συνθήκες το ευνοούν) και στη συνέχεια. Αυτό είναι που αποκαλούμε ζωή. Τα παιδιά, είναι οι συνέχεια των γονέων και όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης, όσο υπάρχουν τα παιδιά, μέσα τους συνυπάρχουν και οι γονείς.


Advertisement


Το έργο «Γέρμα» γράφτηκε το 1934 και παρουσιάστηκε τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου στο Ισπανικό κοινό. Αποτελεί μέρος της λεγόμενης αγροτικής τριλογίας του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα τα άλλα δυο έργα είναι «Ο ματωμένος γάμος» και «Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα». Όλα τα έργα πραγματεύονται την υποταγή της γυναίκας στην επαρχία της Ισπανίας, με προεκτάσεις σε αρκετές χώρες εκείνη την εποχή.

Η παράσταση «Γέρμα» που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Απόλλων στην Πάτρα, σε σκηνοθεσία του Θανάση Σαράντου, είναι μια διασκευή που μας φέρνει σε ένα Ηπειρώτικο χωριό. Η Γέρμα, είναι μια γυναίκα στείρα που έχει σκοπό να κάνει πάση θυσία ένα παιδί. Επειδή όμως δεν τα καταφέρνει ο κοινωνικός περίγυρος την κάνει να νιώθει «δακτυλοδεικτούμενη». Στο τέλος η ανικανότητα να κάνει παιδί περνάει από αυτήν στον άντρα της, όπου και τον σκοτώνει.

germa_07


Το έργο όπως παρουσιάστηκε μέσα από τη ματιά του Θανάση Σαράντου, μας μεταφέρει την σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας απέναντι στην γυναίκα. Ξεκινώντας ευρηματικά μας δείχνει την κατωτερότητα της γυναίκας, η οποία στέκεται στα γόνατα της, καθώς ντύνει τον άντρα που είναι ψηλά, ενώ το χώμα και το νερό σαν λάιτ μοτίβ στο έργο, μας θυμίζουν τον πυρήνα της γέννησης της ζωής. Τα ευρηματικά στοιχεία του έργου, όμως, δεν αρκούσαν για να καλύψουν τον υπερτονισμό της Γέρμα σαν στείρα γυναίκα· οι υπόλοιποι ήταν απλά φιγούρες που σκοπό είχαν, να αναδείξουν αυτό το πρόβλημα και μόνο.

Η έλλειψη αρχής – μέσης – τέλους στην παράσταση ήταν χαρακτηριστική. Η παράσταση αποδόθηκε… μόνο με αρχή και τέλος, ενώ το «μύσιον άσμα» (θρηνητικό τραγούδι) δεν άφησε περιθώρια εναλλαγής των σκηνών σε πιο ήπιες καταστάσεις. Π.χ. υπήρχε μόνιμα κάτι μίζερο στην σκηνική απόδοση· χωρίς να φαίνεται πουθενά η χαρά της ζωής στη φύση. Εξαιρετική ήταν η διονυσιακή σκηνή με μάσκες πάνω στη θυμέλη, χωρίς όμως να «κολλάει» σε ένα έργο λαϊκότροπο σαν αυτό του Λόρκα που δεν περιέχει διονυσιακές προεκτάσεις.

germa_09


Στην απόδοση των ηθοποιών, η Γέρμα (Πηνελόπη Μαρκοπούλου) ανέδειξε πολύ καλά τη σκηνική οντότητα της απελπισμένης γυναίκας. Ενώ Γιάννης (Τάσος Σωτηράκης) εμφανίστηκε νωθρός για ένα τόσο δυναμικό ρόλο. Ο Βίκτωρας (Θανάσης Σαράντος) στο λίγο που εμφανίστηκε ουσιαστικά εξυπηρέτησε σημασιολογικές αναφορές στο έργο ενώ η Ντολόρες (Βίλμα Τσακίρη) λειτούργησε απλά, φυσιογνωμικά σαν η μάγισσα του χωριού. Τέλος η Μαρία (Βασιλίνα Κατερίνη) ουσιαστικά είχε μικρότερο ρόλο και έδειξε καλά στοιχεία στο λίγο που έπαιξε. Το σημείο όμως που στέρησε σε όλους τους ηθοποιούς την φυσικότητα στις ενέργειές τους, ήταν η έλλειψη ιδεολογικών συγκρούσεων όπως μας τις παρουσιάζει ο Λόρκα. Και αυτό γιατί το έργο στάθηκε αποκλειστικά στην στειρότητα της Γέρμα, με τις όποιες συνδηλώσεις, με αποτέλεσμα να στερείτε βαθύτερων κοινωνικών προβλημάτων. Π.χ. στο έργο δεν υπήρχαν πουθενά φτωχοί, όλοι ήσαν πλούσιοι αγρότες με πρόβατα και κτήματα παρόλο που η ατμόσφαιρα παρέπεμπε σε φτωχές ρεαλιστικές απαεικονίσεις ενός συγκεκριμένου ηθογραφικού πλαισίου.

Η παράσταση «Γέρμα» του Θανάση Σαράντου θα μπορούσε να μας δείξει την πατριαρχικά δομημένη κοινωνία του 1934 σε σχέση με το σήμερα. Αντί αυτού στάθηκε στην ιστορία μιας γυναίκας που δεν μπορεί να κάνει παιδιά και φοβάται τη γενική κατακραυγή. Στο τέλος σκότωσε τον δυνάστη της και λυτρώθηκε. Happy end?

germa_05


Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη
Σκηνοθεσία – διασκευή: Θανάσης Σαράντος
Σκηνικά: Φιλάνθη Μπουγάτσου
Κοστούμια: Μπιάνκα Νικολαρέιζη
Πρωτότυπη μουσική: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης
Επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέξανδρος Πολιτάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μηνάς Σπανάκης
Βοηθός σκηνογράφου: Φώτης Κομεσσάριος
Φωτογραφίες: Ρίτα Τσέλα

Παίζουν:

Πηνελόπη Μαρκοπούλου (Γέρμα)
Τάσος Σωτηράκης (Γιάννης)
Θανάσης Σαράντος (Βίκτωρας)
Βασιλίνα Κατερίνη (Μαρία)
και η Βίλμα Τσακίρη στον ρόλο της Ντολόρες


Advertisement


Advertisement


 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

Advertisement


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Πάτρα: Γιώργος Ρους live στο Frida

Πάτρα: Γιώργος Ρους live στη Frida

Διανύοντας την τρίτη χρονιά εμφανίσεων σε όλη τη χώρα, ο Γιώργος Ρους έρχεται στην Πάτρα και στη “Frida”, την Παρασκευή ...
Γιάννης Κότσιρας live στη Πάτρα

Γιάννης Κότσιρας live στην Πάτρα

Ο Γιάννης Κότσιρας μετά τις εμφανίσεις του στον Σταυρό του Νότου έρχεται μετά από καιρό για μία μοναδική εμφάνιση στο ...
Pedro Almodovar «Το τελευταίο όνειρο»

Pedro Almodovar «Το τελευταίο όνειρο»

Δώδεκα διηγήματα του σκηνοθέτη Pedro Almodovar φωτίζουν διαφορετικές στιγμές της ζωής του σε μια ιδιότυπη, αποσπασματική «αυτοβιογραφία». Το Τελευταίο όνειρο ...
Λευκή Συμφωνία live στο Temple

Λευκή Συμφωνία live στο Temple

Οι post punk / darkwave «Λευκή Συμφωνία» , επιστρέφουν στην Αθήνα για μία μεγάλη συναυλία, το Σάββατο 23 Μαρτίου 2024 ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 108 Άρθρα

Ο Δημήτριος Ζαπάντης είναι αριστούχος απόφοιτος του τμήματος θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου Πατρών (ΒΑ) και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου με θέμα «Το αρχαίο θέατρο και η πρόσληψη του» του τμήματος θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου Πατρών (ΜΑ). Συνεργάζεται από το 2016 ως κριτικός θεάτρου με την διαδικτυακή εφημερίδα tetartopress.gr, και το ηλεκτρονικό περιοδικό youfly.com. Είναι επισκέπτης αρθρογράφος στους Atheniantimes και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Θεατρογραφίες. Τα ενδιαφέροντά του εστιάζονται γύρω από το αρχαίο δράμα και την πρόσληψή του, το πεδίο των gender studies, την δραματουργική ανάλυση του σύγχρονου θεάτρου καθώς και τη σύγχρονη σκηνική αποτύπωση αρχαίων παραστάσεων. Είναι μέλος της Ελληνικής Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών | [email protected]

RELATED ARTICLES

Back to Top