Γιώργος Κοζίας – «Πολεμώντας υπό σκιάν…»

και στοὺς πιὸ ζοφερούς καιρούς
ἔχουμε τὸ δικαίωμα
νὰ περιμένουμε μίαν ἔκλαμψη…
Χάνα Άρεντ

Αυτό το δικαίωμα στην έκλαμψη αναδεικνύουν τα ποιήματα της νέας συλλογής του Γιώργου Κοζία. Σαράντα εννιά ποιήματα το corpus του «Πολεμώντας υπό σκιάν…», υμνούν και παρωδούν το μεγαλείο της ανθρώπινης ζωής αλλά και την ιερή κενότητα της ύπαρξης.

Στίχοι μοναχικοί, αρρενωποί, ηρωικοί και πένθιμοι φτερουγίζουν κατακορύφως, αναζητώντας την αρετή και την τόλμη της ελευθερίας του Κάλβου, την εξεγερμένη φύση του αυτόχειρα Καρυωτάκη, το αγγελικό μαύρο φως του Σεφέρη, ψάχνοντας έναν απαστράπτοντα ορίζοντα, στίχοι που ορμούν αιρετικοί και αγέρωχοι ενάντια σε κάθε φουρκισμένη μούσα.

Αναρίθμητες οι εικόνες της μεγάλης θλίψης.
Τίποτε όμως δεν πάει χαμένο.
Έλα να δεις
από τα κόκκαλα βγαλμένη την Ελπίδα
κι άδραξε το άστρο της αυγής.

Κρέμασε το τσεκούρι στο περήφανο πένθος…
(«Κρέμασε τὸ τσεκούρι…», σελ. 31)

Ο Γιώργος Κοζίας γεννήθηκε στην Πάτρα το 1958. Σπούδασε βιβλιοθηκονομία και Εὐρωπαϊκὸ Πολιτισμό. Ἐργάστηκε στον χώρο του ημερήσιου και περιοδικού Τύπου. Πρωτοδημοσίευσε στα περιοδικα «Το Δέντρο» και «Εὐθύνη» το 1983. Ποιήματά του έχουν εμπνεύσει την εικονογράφο Εύη Τσακνιά και έχουν μελοποιηθεί απὸ τον Θάνο Μικρούτσικο, ενώ έχουν μεταφραστεί και ανθολογηθεί στα γαλλικά και ισπανικά.

«Πολεμώντας υπό σκιάν… (ελεγεία και σάτιρες)»
Γιώργος Κοζίας
Εκδόσεις «Περισπωμένη», 2017