Η αξία της αξιοπρέπειας

«Σάν ἔξαφνα, ὥρα μεσάνυχτ’, ἀκουσθεί
ἀόρατος θίασος νά περνᾶ
μέ μουσικές ἐξαίσιες, μέ φωνές –
τήν τύχη σου πού ἐνδίδει πιά, τά ἔργα σου

πού ἀπέτυχαν, τά σχέδια τῆς ζωῆς σου

πού βγῆκαν ὅλα πλάνες, μή ἀνωφέλετα θρηνήσεις.
Σάν ἕτοιμος ἀπό καιρό, σά θαρραλέος,

ἀποχαιρέτα την, τήν Ἀλεξάνδρεια πού φεύγει.
Προ πάντων νά μή γελασθεῖς, μήν πεῖς πως ἦταν

ἕνα ὄνειρο, πώς ἀπατήθηκεν ἡ ἀκοή σου∙
μάταιες ἐλπίδες τέτοιες μήν καταδεχθεῖς.
Σάν ἕτοιμος ἀπό καιρό, σά θαρραλέος,

σάν που ταιριάζει σε πού ἀξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,

πλησίασε σταθερά πρός τό παράθυρο,

κι ἄκουσε μέ συγκίνησιν, ἀλλ’ ὄχι

με τῶν δειλῶν τά παρακάλια και παράπονα,
ὡς τελευταία ἀπόλαυσι τούς ἤχους,
τά ἐξαίσια ὄργανα τοῦ μυστικοῦ θιάσου,
κι ἀποχαιρέτα την, τήν Ἀλεξάνδρεια πού χάνεις».


[1911] Κωνσταντίνος Καβάφης «Ἀπολείπειν ὁ Θεός Ἀντώνιον»

—–

– Μπαμπά, σαν γίνω μεγάλος σαν εσένα θα γίνω γενναίος.
– Τι εννοείς γιε μου; Όταν γίνεις μεγάλος, ή όταν γίνεις γενναίος σαν εμένα;
– Θα γίνω γενναίος μπαμπά.
– Και τι θα κάνεις αφού θα γίνεις γενναίος γιε μου;
– Θα κάνω πράγματα που θα με φοβίζουν, αλλά εγώ θα τα κάνω.
– Ποια πράγματα σε φοβίζουν;
– Με φοβίζει πολύ όταν τσακώνεσαι με την μαμά.
– Και ποια γενναία πράξη θα κάνεις για αυτό.
– Όταν χωρίσετε με την μαμά, εγώ δεν θα κλάψω.
– Δεν θα κλάψεις;
– Όχι μπαμπά δεν θα κλάψω και θα κάτσω όρθιος και θα σας χαιρετίσω και μετά θα φύγω.

—–

Κάπως έτσι και ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αντώνιος το 30 π.Χ., έχασε την πόλη της Αλεξάνδρειας από την πολιορκία του Οκταβιανού, αδελφού της γυναίκας του Οκτάβιας, την οποία και είχε παραμελήσει, αφού είχε ερωτευτεί παράφορα την Κλεοπάτρα.

Ο ποιητής λοιπόν Καβάφης με αφορμή το ιστορικό αυτό γεγονός που σχετιζόταν βέβαια και με την γενέθλια πόλη του, την Αλεξάνδρεια, που υπεραγαπούσε, γράφει αυτό το ποίημα με σκοπό να τιμήσει την υπέρτατη αξία της αξιοπρέπειας ακόμη και απέναντι στην μεγαλύτερη απώλεια που μπορεί να συμβεί στον κάθε άνθρωπο. Αξιοπρέπεια ακόμη και απέναντι στον ίδιο τον θάνατο.

Ένα ποίημα που ενέπνευσε και έναν άλλον σύγχρονο ποιητή και μουσικό τον Λέοναρντ Κοέν που έγραψε το τραγούδι με τον τίτλο “Alexandra leaving”.

Με αφορμή το παραπάνω τραγούδι, το σπουδαίο αυτό ποίημα αλλά και τον διάλογο που διημείφθη μεταξύ ενός πραγματικά γενναίου γιου και ενός όχι και τόσο γενναίου πατέρα, αφιερώνω τα παραπάνω σε όσους έχουν πάρει την απόφαση να σταθούν με γενναιότητα αλλά και αξιοπρέπεια στη ζωή τους, αλλά και σε όλες τις πιθανές απώλειες αλλά και ματαιώσεις που μπορεί να τους συμβούν, με την ευχή να επιτελούν πάντα μετά έναν μικρό άθλο.