Η Ηριάννα Β.Λ. και ο Περικλής Μ. στη φυλακή. Η δικαιοσύνη για άλλη μια φορά κατώτερη των περιστάσεων

Η δικαιοσύνη για μια ακόμα φορά δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων αφού το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών αποφάσισε την απόρριψη των αιτημάτων αναστολής της Ηριάννας Β.Λ. και του Περικλή Μ. οι οποίοι οδηγούνται πίσω στη φυλακή.

Η δικαιοσύνη για μια ακόμα φορά φαίνεται να ακολουθεί το «δικό της» μονοπάτι, ρίχνοντας στο καλάθι των αχρήστων τις εκατοντάδες επισημάνσεις γενετιστών και μοριακών βιολόγων, οι οποίοι με στοιχεία και αναλύσεις, αποδεικνύουν ότι δεν μπορεί να βγει ασφαλές συμπέρασμα και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να στηριχθεί καταδίκη, με δείγμα DNA.

Η δικαιοσύνη για μια ακόμα φορά απέδειξε πως είναι ξεκομμένη από την κοινωνία, αφού σε μια πρωτοφανή επίδειξη δύναμης, εξέδωσε την απόφαση σε μια αίθουσα γεμάτη από πάνοπλους αστυνομικούς με full face ενώ νωρίτερα είχε φροντίσει να την εκκενώσει από το μεγαλύτερο μέρος των αλληλέγγυων.

Τόσο η Ηριάννα όσο και ο Περικλής βρέθηκαν στη φυλακή, με ποινή 13 χρόνων κάθειρξης, καθώς είχαν κριθεί ένοχοι για την συμμετοχή τους στην οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, με αμφιλεγόμενα στοιχεία, αλλά με ιδιαίτερη βαρύτητα στη σχέση τους με τον Κωνσταντίνο (ο οποίος ωστόσο έχει αθωωθεί ομόφωνα και αμετάκλητα για τη συμμετοχή του στην οργάνωση).

…………..

«Απομονώστε τους ανθρώπους που θεωρούμε επικίνδυνους». Αυτό είναι το σαφές μήνυμα. Δε φτάνει η ταλαιπωρία που θα υποστούν οι ίδιοι, την ίδια ταλαιπωρία θα υποστούν και τα οικεία τους πρόσωπα. Η «δικαιοσύνη» στο εξής θα αποφαίνεται με ποιους ανθρώπους μπορούμε να συνάπτουμε σχέσεις, με ποιους να συναναστρεφόμαστε, σε ποιους να δίνουμε χειραψία και με ποιους επιτρέπεται να ανταλλάσσουμε χαμόγελα.

Η ταλαιπωρία και ο εγκλεισμός είναι το καινούργιο χαρτί που παίζει το σύστημα και η «δικαιοσύνη» των ισχυρών. «Θα μείνεις φυλακή για όσο θελήσουμε και αν δεν κατορθώσουμε να κρατήσουμε εσένα θα στραφούμε στο στενό σου περιβάλλον. Να μείνετε μόνοι, μετέωροι, χωρίς υποστηρικτικό κλοιό αλληλεγγύης». Αυτή είναι η στρεβλή απόδοση της επονομαζόμενης δικαιοσύνης. Αυτό φάνηκε πεντακάθαρα, όταν η έδρα απειλούσε να δώσει αναβολή στη διαδικασία, αν δεν αποχωρούσε το μεγαλύτερο μέρος των αλληλέγγυων. Απειλούσε πως θα συνεχιστεί όχι μόνο η ομηρεία που έτσι κι αλλιώς ήταν προαποφασισμένη, αλλά και η δοκιμασία και το άγχος της διαδικασίας. Η έδρα απειλούσε την αλληλεγγύη γιατί είχε δικαιοδοσία πάνω στην ζωή αθώων ανθρώπων.

Η «δικαιοσύνη» απειλεί, η «δικαιοσύνη» εκδικείται, η «δικαιοσύνη» σαφέστατα δεν είναι τυφλή και έχει πάρει θέση. Αυτή της προστασίας και της διαιώνισης ενός συστήματος αδικίας. Η «δικαιοσύνη» γκρινιάζει και αντεπιτίθεται, όταν σκεφτούμε να την κρίνουμε. Η «δικαιοσύνη» έχει θέση σ’ αυτή τη μάχη και η θέση της είναι καθαρά ταξική.

Ή αυτή θα κερδίσει ή το δίκιο.