Η μοναχικότητα είναι συνειδητή επιλογή

Η επιθυμία του ανθρώπου να εξαρτάται από κάποιον έχει δώσει λάθος διάσταση στον όρο μοναχικότητα. Κάποιοι τη χαρακτηρίζουν ακόμα και ασθένεια. Είναι στη φύση μας βέβαια οτιδήποτε θεωρούμε ξένο ως προς τον «οδηγό κοινωνικής επιβίωσης» να το κοιτάμε με απορημένο βλέμμα. Η μοναχικότητα είναι επιλογή και μόνο. Τα ‘χεις βρει με τον εαυτό σου, περνάς καλά μαζί του και δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα γι’ αυτό.

Η πνευματική ανάταση έρχεται μέσα απ’ την ηρεμία και την περισυλλογή. Αφουγκράζεσαι, μαθαίνεις, καταλαβαίνεις. Αγαπάς τον εαυτό σου, συλλέγεις τα θέλω σου και ξεκουράζεσαι από ανούσιες συζητήσεις κι αναγκαστικές περιττές επαφές με άτομα που δεν σ’ ενδιαφέρουν καθόλου, στο βωμό της επιβεβλημένης κοινωνικοποίησης. Όσο περισσότερο μένεις μόνος, τόσο ευκολότερη γίνεται η κατανόηση της ανουσιότητας της συναναστροφής, του περιττού, του βαρετού. Αρχίζεις να μην τους καταλαβαίνεις και να μην σε καταλαβαίνουν. Η ησυχία είναι ευτυχία. Η φασαρία δημιουργεί ψυχικές ανισορροπίες, θολούρα, εγκεφαλικό κομφούζιο. Άλλωστε είναι άπειρες οι στιγμές μοναξιάς ακόμα κι ανάμεσα σε πλήθος.

Η ελευθερία απαιτεί θάρρος κι αυτή η λεπτομέρεια κάνει την απόκτησή της εξαιρετικά δύσκολη.

«Το να μπορείς να αντέχεις τη μοναξιά και, επιπλέον,
να την απολαμβάνεις, είναι μεγάλο προσόν»
Τζορτζ Μπέρναρντ Σω