Η ψυχή πεθαίνει πολύ πριν το θάνατο

Είναι πολύ αργά όταν ανακαλύπτεις πως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και τα εγκλήματα του παρελθόντος θα μείνουν πάντα εγκλήματα. Τίποτα δεν μπορεί να τα διορθώσει, ούτε καν να τ’ αγγίξει γιατί είναι πολύ πίσω. Εκεί που δεν μπορεί ούτε ο θεός του καθενός να επέμβει.

Η ζωή όμως έχει το ταλέντο να το κάνει ακόμα χειρότερο. Σου επιτρέπει να δεις με την επισημότητα που της αρμόζει, όλη την κατάρρευση του νεανικού σου χρόνου. Απλά θα κοιτάς, κανείς δεν θα βοηθήσει, ψυχή δεν θα απλώσει χέρι για να σώσει έστω κάτι. Γιατί να το κάνει άλλωστε;

Θλίψη, μαυρίλα, κι ένα μέλλον που συνεχίζει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο να σου θυμίζει όσα έκανες λάθος. Ότι παράτησες, ξέγραψες, εγκατέλειψες και το άφησες να σαπίζει, να λιώνει, να ξεψυχά. Τώρα είναι αργά για δάκρυα και μεταμέλειες. Ο χρόνος λιγοστεύει. Στενεύουν τα περιθώρια. Δεν προλαβαίνεις. Ευτυχώς δεν υπάρχει χρόνος για να κάνεις ακόμα ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Ρήμαξες, κι όταν έχτιζες πατούσες τον κόσμο στο κεφάλι γιατί ήσουν δυνατός, με λάθος δύναμη, την κακή.

Δεν έχει μείνει ν’ απολαύσεις τίποτα λοιπόν. Μόνο ερείπια και κατάντημα. Γιατί το τέλος επιστρέφει πάντα αυτό που αξίζει ο καθένας μας ξεχωριστά. Με μαθηματική ακρίβεια.