Η συνείδηση δεν είναι δικαστής, αλλά ένας απλός αγγελιοφόρος

Γιατί είμαστε τόσο λίγοι στη διαχείριση των συναισθημάτων μας λες και γεννηθήκαμε χθες; Συμβαίνουν γεγονότα για πολλοστή φορά και παρόλα αυτά η αντίδραση είναι πάντα η ίδια, ένα πνίξιμο, δύσπνοια, αλκοόλ παρηγοριάς και απονενοημένες ενέργειες που δημιουργούν ένα πρόβλημα επιπλέον αντί να λύνουν το προηγούμενο. Θέλω να Ρίξω λίγο νερό στη μούρη μου να συνέλθω, να ξυπνήσω μακριά απ’ το δυστοπικό πλανήτη που ζω, επιστρέφοντας τον εαυτό μου στην κανονικότητα.

«Κανονικότητα; Μα πώς να επιστρέψεις σ’ αυτήν αφού δεν είναι τίποτα όπως χθες. Η ζωή σου άλλαξε ξαφνικά, η καθημερινότητα δεν είναι ίδια, από σήμερα είσαι άλλος. Η παλιά σου ζωή χάλασε, δεν το βλέπεις; Μπροστά στα μάτια σου συμβαίνει, μην κοιτάς αλλού δεν θα γλυτώσεις κάτι, θα τον περάσεις τον πόνο θες δεν θες. Όσο νωρίτερα το αντιληφθείς, τόσο καλύτερα για σένα. Άνοιξε την αγκαλιά σου στο πένθος και αφήσου. Δεν υπάρχει στάδιο το οποίο προσπερνιέται. Έτσι είσαι φτιαγμένος, έτσι χτίστηκες, σε έπλασαν τρωτό, ευάλωτο συναισθηματικό. Ξέρεις τι σημαίνει συναίσθημα; Εγωισμός, ενοχές, θλίψη, απόγνωση».

Κι ο έρωτας;

«Εγωισμός, ενοχές, θλίψη, απόγνωση. Μην κοιτάς άλλο περιμετρικά το δωμάτιο να δεις ποιος σου απαντάει. Ξέρεις πολύ καλά ποιος είναι. Σταμάτα να αποπροσανατολίζεσαι κι εστίασε στο βάθος, μπες σε σημεία σου που δεν έχεις εξερευνήσει και γίνε ένας καινούριος άνθρωπος. Σκότωσε τον παλιό σου εαυτό κι εγώ θα είμαι εδώ και θα σε περιμένω, ίσως κάποια στιγμή τα ξαναπούμε. Όνειρα γλυκά».