Η υπέρτατη, κυκλική απορία
Ναι, ήταν εγκεφαλικός. Ήταν όμως και εγκεφα… γλυκός επίσης. Όταν διερωτάτο για κάτι, για οτιδήποτε του γαργαλούσε τον νου, εξέφραζε την απορία του, την ερώτησή του με τέτοιο μειλίχιο και γλυκό τρόπο, που σχεδόν «τουμπάριζε», τον καθένα. Ακόμη και αυτούς, ή αυτές που εκνευρίζονταν από την εμμονή του να αμφιβάλλει για όλα όσα θεωρούνταν αυτονόητα, κατακτημένη γνώση, αποδεδειγμένα θεωρήματα, δόγματα επιστημονικά.
Advertisement
Ο Ζαχαρίας γεννήθηκε με αυτισμό. Ένα είδος επιλεκτικού αυτισμού, ο οποίος εκδηλωνόταν κυρίως σε ανθρώπους με τους οποίους δεν ένιωθε καλά, δεν ένιωθε άνετα.Και βέβαια στους πρώτους στους οποίους το εξεδήλωσε ήταν στους δασκάλους τους.
Οι περισσότεροι από αυτούς θεωρούσαν ότι ο Ζαχαρίας έπρεπε να παρακολουθήσει ειδικό σχολείο. Οι γονείς του όμως, όσο και η πρώτη του πρώτη του δασκάλα, μια ιδιαιτέρως καλλιεργημένη νηπιαγωγός, είχαν από την αρχή αντιληφθεί τις υψηλές δυνατότητες του Ζαχαρία.
Advertisement
Με αυτά και με αυτά ο Ζαχαρίας ολοκλήρωσε το κανονικό Γυμνάσιο και Λύκειο και εισήχθη από τους πρώτους στο τμήμα Αεροναυπηγών στο Μετσόβειο.
Με τα χρόνια κοινωνικοποιήθηκε. Παρέμενε όμως άνθρωπος χαμηλών τόνων, με υψηλές όμως επιστημονικές προδιαγραφές αλλά με το ίδιο εκείνο παιδικό γλυκό βλέμμα, με εκείνη την τεράστια απορία στα μάτια αλλά και σε ολόκληρο το «είναι του».
Advertisement
Μια μέρα, μέρα τραγική για την χώρα του, την χώρα στην οποία ζούσε, παρακολουθούσε τις ειδήσεις στην τηλεόραση, στο σπίτι ενός συμφοιτητή του. Σύντομα όμως την έκλεισε γιατί δεν άντεξε την «ανθρωποφαγία» της.
Άνοιξε το παράθυρο να κοιτάξει το κατακόκκινο φεγγάρι. Ήταν μοναχός του σπίτι. Ο αέρας μύριζε καμένο. Τα μάτια του παρόλα αυτά παρέμεναν μεγάλα, ανοικτά και γεμάτα έκπληξη.
Και τότε λέξεις πετάχτηκαν μέσα από βαθιά του, πολύ βαθιά του. Αποφάσισε να μιλήσει στο μεγάλο κόκκινο φεγγάρι.
– Γιατί, δεν συντονιζόμαστε επιτέλους με τη φύση, με το σύμπαν, με την αγάπη, με τον ένα και μοναδικό υπέρτατο νου και συνεχίζουμε να νιώθουμε ο καθένας τόσο μοναδικός και αυτοκαταστροφικά μοναχικός; Πώς είναι δυνατόν η σταγόνα του ωκεανού να νιώθει διαφορετικό κομμάτι από αυτόν;
Advertisement
Το φεγγάρι παρέμενε επιθετικά κόκκινο, ενώ ο Ζαχαρίας έστρεψε το βλέμμα του αριστερά και κάτω. Ένιωσε ευάλωτος. Όχι δεν φοβήθηκε για την ακόμη μια καταστροφή της χώρας του, ούτε καν για την προσωπική του ασφάλεια.
Ο Ζαχαρίας ένιωσε ευάλωτος, γιατί τον τρόμαξε το γεγονός ότι πιθανόν, η απάντηση στην ακόμη μια απορία του, θα ξεχνιόταν πριν καν ειπωθεί, μετά από σύντομο χρονικό διάστημα.
Ναι, ήταν εγκεφαλικός. Ήταν όμως και εγκεφα….γλυκός επίσης. Όταν διερωτάτο για κάτι, για οτιδήποτε του γαργαλούσε τον νου, εξέφραζε την απορία του, την ερώτησή του με τέτοιο μειλίχιο και γλυκό τρόπο, που σχεδόν «τουμπάριζε» τον καθένα. Ακόμη και αυτούς, ή αυτές που εκνευρίζονταν από την εμμονή του να αμφιβάλλει για όλα όσα…
Advertisement
Advertisement