Κάτω απ’ τ’ αστέρια δεν είμαστε μόνοι μας

Δυο παιδιά μεγαλώνουν στο νησί της Χίου, κάπου στη δεκαετία του ’90. Ερωτεύονται απ’ τα μαθητικά τους χρόνια, περνάνε τα καλοκαίρια της εφηβείας τους μαζί μέχρι που τους χωρίζουν οι σπουδές, αλλά «η απόσταση θρέφει τον έρωτα».

Για την Ασημένια εκείνος είναι «μηχανή, τσιγάρο, ψηστήρι και στο βάθος φλώρος», για το Νικολή εκείνη είναι, αυτή που θα τη βάλει πάνω στην σανίδα θα κολυμπήσουν μακριά μέσα στη θάλασσα και θα φανεί ξαφνιασμένος από τη βουτιά της.

Οι δυο τους, γνωρίζουν πως «όταν φιλιούνται τους γαργαλάει το στομάχι τους και το στομάχι δεν κάνει ποτέ λάθος», και νιώθουν εκείνο το πετραδάκι να κατεβαίνει από το στέρνο στο στομάχι σε κάθε άγγιγμα των χειλιών τους. Στα ποιήματά του Νικολή αχνοφαίνεται η απουσία της, στη σκέψη της Ασημένιας βρίσκεται η παρουσία του, όπως ήταν όταν τον είδε τελευταία φορά, τότε που του είπε ότι δεν θέλει να τον ξαναδεί ποτέ.

Όλα αυτά διαδραματίζονται στο Θεατρικό έργο του Τηλέμαχου Τσαρδάκα «Οι Κάτω απ’ τ’ αστέρια», που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία και ερμηνεία της Λίλας Μπακλέση και του Κωνσταντίνου Μπιμπή, στο θέατρο Act.

Το έργο, αρχικά εισάγεται με μονόλογο από το Νικολή μέχρι τη στιγμή που θα αναφέρει το όνομα Μενήτα (Ασημένια). Σε εκείνο το σημείο, ξεκινάει ένας διάλογος που αποδίδει τον ερωτισμό μεταξύ των δυο παιδιών και συνεχίζεται με ανατροπή που σκοπό έχει να αγγίξει τον αισθητικό πυρήνα του καθενός μας και τα καταφέρνει. Ο τρόπος που οι δυο ηθοποιοί στη σκηνή περιγράφουν τη ζωή τους, σαν αναπόληση των στιγμών τους, το πόσο επιδρά ο ένας στον ψυχισμό του άλλου, επανέρχεται με τις αναφορές των καλοκαιριών σαν «λάιτ μοτίβ» σε όλο το έργο.

Ο Νικολής (Κωνσταντίνος Μπίμπης) διακρίνεται για την ένταση των στιγμών του στο έργο, αν και παρεκκλίνει αρκετές φορές από τη συνέχεια του κειμένου με μονολόγους, που έχουν σαν αποτέλεσμα να χάνεται η συνέπεια της ροής. Παρ΄ όλα αυτά καταφέρνει και αποδίδει εξαιρετικά το ρόλο του, ένα νεαρό της δεκαετίας του 90.

Η Μενήτα (Λίλα Μπακλέση) δρα ως καταλύτης στο έργο. Από αυτήν ξεκινά ο διάλογος που εισάγει τη διττή οπτική και από αυτή μας αποκαλύπτεται η ανατροπή φορτίζοντας την ατμόσφαιρα, αλλάζοντας μας τελείως προς το τέλος την απόληξη της παράστασης.

Οι δύο ηθοποιοί κινούνται στο πλαίσιο της δεκαετίας του 90 με την ορολογία τους, τον τρόπο αναφοράς σε μόδες της εποχής, πλαισιωμένοι από τη μουσική των Prodigy. Χρησιμοποιούν το σώμα τους με την απαραίτητη ένταση, χορεύουν με κινήσεις rave σε όλο το μήκος του θεάτρου, ανάμεσα στους θεατές που στέκονται γύρω τους και όχι μονόπλευρα. Οι γλάροι, αναφέρονται σαν μοτίβο σε τακτά χρονικά διαστήματα και τους βλέπουμε να κατεβαίνουν από το ταβάνι σε μορφή οριγκάμι περιστοιχίζοντας τον κόσμο τους.

Ο τρόπος που οι δυο ηθοποιοί λειτουργούν αποτυπώνει μια παράσταση που βγάζει τη χημεία των συντελεστών της και κάνει τους θεατές να χαμογελάσουν, να αναπολήσουν και στο τέλος να κλάψουν. Σίγουρα όσοι έχουν αναμνήσεις από τη δεκαετία του ’90, θα βρουν ένα κομμάτι μέσα στο έργο που θα «μιλά» γι’ αυτούς.
[wc_box color=”secondary” text_align=”left”]
Ταυτότητα Παράστασης

[wc_fa icon=”calendar” margin_left=”” margin_right=””][/wc_fa] Ημερομηνία:
Κυριακή 20 Μαΐου, στις 21:30 & έξτρα παράσταση τη Δευτέρα 21/5 στις 21.30

[wc_fa icon=”map-marker” margin_left=”” margin_right=””][/wc_fa] Τοποθεσία:
Θέατρο act, Γεροκωστοπούλου 65, Πάτρα

[wc_fa icon=”ticket” margin_left=”” margin_right=””][/wc_fa] Εισιτήρια:
13 € κανονικό, 10 € μειωμένο (φοιτητικό, μαθητικό, ανέργων)

[wc_fa icon=”phone” margin_left=”” margin_right=””][/wc_fa] Πληροφορίες / Κρατήσεις: 2610272037 και 6936122263 | facebook event

[/wc_box]