Μας κύκλωσαν οι κυκλώνες
Πίστευε ότι οι θεοί, ήταν και παραμένουν να είναι δημιούργημα των ανθρώπων. Όχι, δεν ήταν άθεος. Απλά θεωρούσε, ότι ήρθε πια η ιστορική συγκυρία να πάψουμε να ασχολούμαστε με τους θεούς. Ας τους αφήσουμε -μόνους και έρμους- εκεί που τόσες χιλιάδες χρόνια τους έχουμε τοποθετήσει. Ας τους αφήσουμε εκεί μέχρι αυτοί να μας αποδείξουν ότι υπάρχουν. Και ας ασχοληθούμε πλέον με τον πλανήτη μας, την ταραγμένη οικολογικά γη μας.
Advertisement
Έχασε πολλά χρόνια από τη ζωή του, ασχολούμενος με την κατήχηση που υπέστη και τώρα πια στα… ήντα του νιώθει, ότι θέλει να μάθει για την πραγματική δύναμη του σύμπαντος. Για την ουσία της ζωής.
Συχνά σκεφτόταν τα τελευταία εφτά χρόνια, πώς είναι δυνατόν να γνωρίζουμε τόσα λίγα για το σύμπαν και από την άλλη να αποφασίζουμε να ακουμπήσουμε όλα τα τόσα σημαντικά αναπάντητα, μα σπουδαία και βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα, στις πλάτες μιας αναπόδεικτης ιδέας που κάποιοι πονηροί πρόγονοι μας ονόμασαν θεό. Τόνιζε επίσης ότι δεν νοείται πολιτική δύναμη ή κίνημα που να μην έχει σαν πρώτο, κυρίαρχο και μοναδικό ίσως μέλημα το κλίμα και την ταραγμένη οικολογική ισορροπία της γης.
Advertisement
Ο Σβεν ήταν πρωταθλητής με έλκηθρα που τα έσερναν σκυλιά. Ζούσε βόρεια, κοντά στα σύνορα Νορβηγίας και Φινλανδίας. Τα χρόνια του πρωταθλητισμού είναι πια παρελθόν γι αυτόν, όπως και το κλίμα εκείνης της περιόδου.
Βλέπει, ζει, τους ζεστούς χειμώνες. Παρατηρεί τα σκυλιά του. Έχει αλλάξει η συμπεριφορά τους. Πολύ θα επιθυμούσε, αν γινόταν βέβαια, αντί ως άνθρωπος, να ζούσε σαν ένα από τα σκυλιά του.
Advertisement
Διαβάζει ευχάριστα, φανατικά, σχεδόν εμμονικά, βιβλία αστροφυσικής. Η θεωρεία της κβαντομηχανικής, η νανοτεχνολογία είναι θέματα που τον απασχολούν βαθιά. Και είναι πραγματικά περίεργο, οξύμωρο, πώς ένας άνθρωπος της φύσης, να ασχολείται με θεωρίες φυσικής και μαθηματικά μοντέλα.
Οι Θεοί, μας έδωσαν, τις εύκολες απαντήσεις και έτσι μετατρέψαμε την αιώνια συμπαντική δικαιοσύνη και αρμονία σε μια καταστροφική απάντηση στο ότι το αίτιο αλλά και το αποτέλεσμα ανήκουν σε έναν παντοκράτορα εξουσιαστή που είναι παράλληλα και το υπέρτατο καλό. Ένα υπέρτατο καλό που προφανώς γνωρίζει τα πάντα.
Τώρα πια ο Σβεν, τα βράδια, την ώρα που τα σκυλιά του αλυχτούν, ακούγοντας μια αγέλη λύκων, που τα τελευταία δύο βράδια τους ακολουθούν, κάθεται ξάγρυπνος και παρατηρεί τον έναστρο θόλο.
Advertisement
Μπροστά στα μάτια του ξεδιπλώνεται ένα απίστευτο θέαμα εκατομμυρίων αστεριών. Το Βόρειο Σέλας με τους κυματισμούς του, τον ταξιδεύει, στα απάτητα και αναπάντητα ερωτήματα της ουσίας του, που είναι η ίδια ακριβώς με αυτή του σύμπαντος.
Με το ένστικτο του λύκου, που πια και μετά από τόσα χρόνια έχει εμποτιστεί, νιώθει να έρχονται πραγματικά δύσκολες μέρες αλλά και νύχτες για την ευαίσθητη γη μας.
Ο Σβεν πονά, όπως μια μάνα το άρρωστο παιδί της. Δεν τον πειράζει ο κυκλώνας που σιγά-σιγά νιώθει και αυτόν να τον περικυκλώνει. Έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στη σχέση που έχει προσωπικά χτίσει με το χιόνι, τα κρύο, τα σκυλιά και τους λύκους, την πανίδα και την χλωρίδα της βόρειας Σκανδιναβίας. Απλά πονά γιατί νιώθει ότι ο καθένας και η καθεμία δεν αναλαμβάνει την ευθύνη που του/της αντιστοιχεί σε σχέση με την προστασία της γης μας.
Έχει πολλά αναπάντητα ερωτήματα ακόμη. Για ένα είναι όμως σίγουρος. Αν γινόταν να ξαναγεννιόταν σαν σκύλος ή σαν λύκος, κάθε βράδυ με τα αλυχτίσματα του θα έστελνε τραγούδια αγάπης, σε αυτήν την ευαίσθητη σαν κρύσταλλο, παντοτινή, πανέμορφη, υπέροχη γη, που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αγάπησε στη ζωή του.
Advertisement
Advertisement