«Μάθε»

Μάθε γείτονα ότι νιώθω μονάχος και ας διαμένουμε αρκετοί στην ίδια πολυκατοικία. Δεν ζήτησα ποτέ τίποτα από σένα παρά μια «καλημέρα». Ένα ειλικρινές «καλό βράδυ». Για να μοιράζομαι ανθρώπινες στιγμές, που σε κάθε περίπτωση θυμίζουνε ότι η φύση μας είναι πλασμένη από συναισθήματα.

Δυστυχώς όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Έχω μέρες να μιλήσω σε κάποιον. Να γελάσω και να διαφωνήσω. Φίλοι μου λογίζονται πλέον οι γλάστρες μου στο μπαλκόνι που ποτίζω και το κουτάβι που απέκτησα πριν ένα μήνα.

Μάθε πατέρα, ότι παράκουσα ορισμένες συμβουλές σου. Όπως ότι στη ζωή οφείλω να χρησιμοποιώ και άνομους τρόπους, ώστε να πετύχω στους στόχους μου. Δεν είχα το «ταλέντο», ώστε να ψεύδομαι ασύστολα. Να εξαπατώ συνειδήσεις, και να υπόσχομαι ανέξοδα. Ήμουν και θα είμαι ειλικρινής, γιατί θέλω να κοιμάμαι ήσυχος. Από τύψεις και αδικία προς τον συνάνθρωπο μου.

Μάθε δάσκαλε, ότι ήμουνα ο πιο ταπεινός σου μαθητής. Όχι από αδυναμία αλλά από επιλογή. Καμωνόμουν ότι ήμουνα υπάκουος, αλλά η αλήθεια ήταν διαφορετική. Συγκρούστηκαν  πολλές φορές στα βάθη της συνείδησης μου οι προτροπές σου με τις δικές μου. Η ζυγαριά ισορρόπησε. Όχι γιατί ήμουνα εγωιστής, αλλά αντίθετα αν και ονειροπόλος γνώριζα την πραγματικότητα. Μονάχα που ήθελα να την αλλάξω και να πρεσβεύω τις απόψεις μου.