Μαθήµατα ηρεµίας και καλοζωίας

Ο υπεραιωνόβιος σκυλάκος των Πετραλώνων. ∆εν το πιστεύω ότι ζει ακόµα. Εγώ τον θυµάµαι τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια. Ρώτησα στη γειτονιά αν πρόκειται για το ίδιο σκυλί ή για κάποιο απόγονό του κι όµως πρόκειται για το ίδιο ρεµάλι…

Κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσο ετών είναι. Μόνιµος θαµώνας στην Ηούς στα Κάτω Πετράλωνα παραµένει «Ολύµπιος» και ατάραχος σε ότι συµβαίνει γύρω του. Τι κι αν έκλεισε το σουβλατζίδικο, όπου ήταν µόνιµο «χαλάκι» στην πόρτα του, τώρα µετακόµισε παραδίπλα στη γωνιακή καφετέρια. Καθαρό νεράκι κάθε µέρα, µεζεδάκια από τους περαστικούς και από ότι είδα µερικές φορές το βράδυ φεύγει µε ένα ζευγάρι.

Χειµώνα, καλοκαίρι ξάπλα φαρδύς πλατύς στο πεζοδρόµιο. ∆εν είναι από τα κλασικά σκυλιά, δεν κουνάει ουρές, δεν κάνει τσαλίµια για χάδια και φαγητό, δεν αναγνωρίζει καν την ύπαρξή σου. Αν σκύψεις και τον χαϊδέψεις, έχει καλώς, αν του βάλεις φαγάκι, ακόµα καλύτερα, µπορεί να σηκώσει και το κεφάλι, αν πας να τον βγάλεις φωτογραφία, στήνεται κιόλας!

Νοµίζω το µυστικό της µακροζωίας του είναι η παντελής έλλειψη άγχους και στρες. Ούτε γαβγίσµατα, ούτε κυνηγητά σε αµάξια, αλλά ούτε χαρές και παιχνίδια. Κι όµως αυτό το σκυλί κέρδισε την αγάπη και την εύνοια της γειτονιάς. Πραγµατικά µε το τίποτα. Μάλλον τον θαυµάζουν για την ηρεµία του. Θεωρείται κλασική µορφή πλέον, αναπόσπαστο κοµµάτι του πεζοδροµίου. Όλοι έχουν συνηθίσει την παρουσία του. ∆εν ενοχλεί και δεν ενοχλείται.

Και µέσα στο χαµό και στους γρήγορους ρυθµούς της πρωτεύουσας, όπου ο µέσος όρος ζωής ενός αδέσποτου (όπου µέχρι και να περνούν σωστά τα φανάρια έχουν µάθει), είναι τα τρία χρόνια, σίγουρα είναι ένας σπάνιος σκυλάκος και παραδίδει µαθήµατα ηρεµίας και καλοζωίας!

27/5/2017 |  Σήμερα είδα το πιατάκι του άδειο κ ένα μπουκέτο λουλούδια στη θέση που καθόταν συνήθως. Έμαθα ότι ο υπεραιωνόβιος σκυλακος των Πετραλώνων πέθανε πριν λίγες μέρες. Τον φαντάζομαι να αράζει και να λιάζεται αιώνια στον Παράδεισο.