Μία ταινία την ημέρα… – “The Charmer” του Milad Alami

Ο 36χρονος Milad Alami είναι σίγουρα μια ξεχωριστή περίπτωση. Κυρίως γιατί δύσκολα μπορείς να τον κατατάξεις. Πρώτα σαν άνθρωπο και, μετά, σαν δημιουργό. Γεννημένος στο Ιράν, μεγαλωμένος στην Σουηδία και θρεμμένος κινηματογραφικά στην Δανία. Αυτό το μπέρδεμα περνάει και στον κινηματογράφο του Alami.

Όπως δεν μπορείς να πεις με σιγουριά εάν είναι Ιρανός, Σουηδός ή Δανός έτσι δεν μπορείς με ευκολία να κατατάξεις και την εξαιρετική πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του “Charmøren” (“The Charmer”). Ο σκηνοθέτης μπερδεύει με μαεστρία πολλά κινηματογραφικά είδη για να δημιουργήσει μια ταινία, που σε αφήνει με το στόμα ανοικτό όταν σκεφτείς, ότι είναι η πρώτη του μεγάλου μήκους.

Στο ξεκίνημα της ταινίας ακούμε χωρίς να βλέπουμε ένα ζευγάρι να κάνει έρωτα. Στην συνέχεια, σ’ ένα πλουσιόσπιτο, βλέπουμε μια μεσήλικη γυναίκα να ανοίγει το παράθυρο και να πηδάει στο κοινό. Η σκηνή είναι έτσι κινηματογραφημένη, που σε κάνει να νοιώσεις το κενό, που ένοιωσε η γυναίκα λίγο πριν βουτήξει σε αυτό. Και τρομάζεις…

Μετά βλέπουμε για πρώτη φορά τον ήρωα της ταινίας, τον Εσμαίλ, έναν νεαρό Ιρανό, που προσπαθεί να κάνει λευκό γάμο για να λύσει μια και καλή το πρόβλημα της μόνιμης παραμονής στην Δανία, που αρχίζει να τον στριμώχνει επικίνδυνα…

Δεν θα σας πω περισσότερα για την υπόθεση της ταινίας, γιατί δεν μου αρέσει ο θεατής να ξέρει τα πάντα για την υπόθεση. Όσα λιγότερα ξέρει τόσο το καλύτερο. Σιγά-σιγά ο σκηνοθέτης θα αναπτύξει μαεστρικά την ιστορία του και θα μας αποκαλύψει ένα-ένα τα μυστικά του ήρωά του (στο περίτεχνο ξεδίπλωμα της ιστορίας αποφασιστική η συμβολή της συν-σεναριογράφου Ingeborg Topsøe).

Και καθώς κυλάει η ταινία βλέπουμε τις ανατροπές να διαδέχονται η μια την άλλη… Ο Εσμαίλ δεν είναι μόνο ένας μετανάστης, που ψάχνει ένα καλύτερο αύριο στην Δανία. Πάνω απ΄όλα παραμένει Άνθρωπος.

photo: Jason Idris Alami | Good Company Films

Ο σκηνοθέτης δεν καταφεύγει σε εύκολους μελοδραματισμούς και κοινότυπες λύσεις. “Η πρόθεσή μου δεν ήταν να κάνω μια πολιτική ταινία, αλλά, μέσα από τον ήρωά μου να αναδείξω τις ανθρώπινες και ψυχολογικές διαστάσεις του να είσαι ξένος σε μια ξένη γη. Την πολιτική διάσταση της προσφυγιάς την αφήνω στους πολιτικούς”, δηλώνει ο σκηνοθέτης στην Freja Dam. Καταλαβαίνετε, τώρα, γιατί ο σκηνοθέτης σιχαίνεται τα εύκολα λόγια και τις εύκολες λύσεις.

Ο Alami πάνω απ΄όλα είναι συνεπής. Με τούτη την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του δικαιώνει και με το παραπάνω τις υποσχέσεις, που μας είχε δώσει σαν μικρομηκάς με τις σπουδαίες μικρού μήκους ταινίες του “Mommy” – 2015, “MINI” – 2014, “Void” – 2014 και “Nothing Can Touch Me” (Intet kan røre mig) – 2011.

Ο John Hopewell για λογαριασμό του Variety ρώτησε τον Alami εάν οι περιθωριακοί ήρωές του κουβαλάνε κάτι από την δική του ζωή. “Νομίζω, ότι δικά μου κομμάτια υπάρχουν σε όλους τους ήρωες των ταινιών μου. ‘Ετσι κι αλλιώς, πολλοί σκηνοθέτες καταλήγουν αναγκαστικά περιθωριακοί από την στιγμή, που θέλουν να παρατηρήσουν τον κόσμο. Έτσι, λοιπόν, κι εγώ ενδιαφέρομαι για ανθρώπους, που δεν μπορείς εύκολα να καταλάβεις, και, που σε πρώτη ματιά, είναι αινιγματικοί και μυστηριώδεις”, εξηγεί ο Alami.

Πριν από τέσσερα χρόνια στο “Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών” στις Κάννες προβλήθηκε μια σπονδυλωτή ταινία με τον τίτλο “Nordic Factory”. Μια σπονδυλωτή ταινία, αποτελούμενη από τέσσερις μικρού μήκους ταινίες, που δημιούργησαν οκτώ σκηνοθέτες από έξι χώρες. Δείτε το “Void”, που ο Alami συν-δημιούγησε με την Κιργιζιανή Aygul Bakanova και τα ξαναλέμε!

Ο Alami κατορθώνει με το “Charmer” αυτό, που ελάχιστες ταινίες του “Δόγματος” κατόρθωσαν: μπολιάζει την Σκανδιναβική μαεστρία με την Ιρανική ανθρωπιά. Δεν έχω παρά να περιμένω το επόμενο βήμα ενός σκηνοθέτη, που με κάθε ταινία του αντί να σβήσει φουντώνει τις προσδοκίες μου.

“The Charmer”, Σκηνοθεσία: Milad Alami
Charmøren, Δανία – Σουηδία – Γαλλία, Δραματική, 100΄, 2017