Moa Bones – Spun

Η εγχώρια µουσική σκηνή τα τελευταία χρόνια συµβαδίζει απόλυτα µε τις τάσεις που επικρατούν στον παγκόσµιο µουσικό χάρτη αποδεικνύοντας ότι έχει κάνει πολλά βήµατα µπροστά. Πολλά αξιόλογα ελληνικά άλµπουµ πέρασαν από αυτή την στήλη και η καινούρια δουλειά του Moa Bones, που ακολουθεί το ρεύµα της νέο-φολκ, έρχεται να προστεθεί σε αυτά και να αποτελέσει ένα από τα οµορφότερα ακούσµατα του καλοκαιριού (και όχι µόνο).

Ο Μoa Bones (κατά κόσµον ∆ηµήτρης Αρώνης) ξεκίνησε την πορεία του ως τραγουδιστής και κιθαρίστας των Modrec, αλλά από το 2006 ξεκίνησε µια προσωπική υφολογική αναζήτηση, που το 2011 κατέληξε στην πρώτη του ολοκληρωµένη δουλειά µε τίτλο Aquarelles.

Η πρώτη αίσθηση που άφησε ο συγκεκριµένος δίσκος, αλλά και οι συναυλίες εκείνης της περιόδου, ήταν ότι είχαµε να κάνουµε µε έναν ιδιαίτερα ταλαντούχο τραγουδοποιό, γεγονός που όπως ήταν αναµενόµενο δηµιούργησε και το ανάλογο ενδιαφέρον. Ο ίδιος βέβαια δεν φάνηκε να βιάζεται, αφού πέρασαν αρκετά χρόνια για να φτάσει ξανά στα χέρια µας νέο του υλικό. Συνήθως αυτό δείχνει έναν µουσικό που εξελίσσεται χωρίς βιασύνη, αυτοβιογραφικά και µε διάθεση να βγει προς τα έξω µόνο όταν οι συνθέσεις του έχουν φτάσει σε ένα συγκεκριµένο επίπεδο ωρίµανσης.

Με µια πρώτη βόλτα στα κοµµάτια και τις µελωδίες του Spun, τα παραπάνω επιβεβαιώνονται µε τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Επηρεασµένος από την αµερικάνικη folk και country παράδοση, ο Moa Bones ξεδιπλώνει µέσα στην µουσική του την αγάπη για αυτό το είδος, χωρίς να θέλει να το καπηλευτεί. Στο Spun θέλει να πει την δική του ιστορία, το δικό του ταξίδι και να µας κάνει µέρος αυτού. Σίγουρα δεν κρύβεται η εκτίµηση για µουσικούς όπως ο Bob Dylan ή ο Donovan αλλά στα εννέα κεφάλαια του Spun θα βρεις πολλά περισσότερα από απλές αναφορές. Η προσωπική και ροµαντική χροιά του άλµπουµ γίνεται ακόµα πιο ξεκάθαρη αν λάβουµε υπόψιν µας ότι το ηχογράφησε µόνος του στο δωµάτιό του, ενώ έκανε ο ίδιος και την παραγωγή.

Ας τα πάρουµε όµως από την αρχή. Πρώτο κοµµάτι το The Journey το οποίο υποδηλώνει µε απόλυτη σαφήνεια τι θα ακολουθήσει και σου φέρνει εικόνες από ένα roadtrip στο αµερικάνικο τοπίο. Στην συνέχεια οι πανέµορφες µελωδίες του Take It All Away κινούνται σε µια πιο indie λογική καθώς είναι περισσότερο ποπ και πιο ραδιοφωνικό, αν και βαθιά συναισθηµατικό και ατµοσφαιρικό. Τα περισσότερα από τα επόµενα κοµµάτια κινούνται περισσότερο στο λιτό φολκ ύφος, δηµιουργώντας µια αιθέρια νυχτερινή ατµόσφαιρα, που σε ταξιδεύει στις ιστορίες που σου διηγείται ο δηµιουργός, αλλά και σε όσες φτιάχνεις εσύ µε το µυαλό σου. Φυσικά αυτό δεν γίνεται σε καµία περίπτωση µονότονο, αφού υπάρχουν κοµµάτια όπως το Hey (βγαλµένο από την country του νότου) που δηµιουργούν τις απαραίτητες γέφυρες για να περάσει στην επόµενη εσωτερική αναζήτηση. Σαν να δίνει κάποιες ανάσες στον ακροατή από τις εικόνες και τα συναισθήµατα που του δηµιουργεί στο µεγαλύτερο µέρος του δίσκου. Όλα αυτά µαζί συνθέτουν το Spun, ένα καλοφτιαγµένο, άρτιο και εξαιρετικής αισθητικής φολκ άλµπουµ. Αν ψάχνατε ένα δίσκο για να σας συνοδεύει τα καλοκαιρινά σας βράδια, τότε τον βρήκατε στην εγχώρια σκηνή.