Ο αγώνας έληξε, τα σκουπίδια θριάμβευσαν

Η επικράτηση της καλλιτεχνικής πλέμπας. Αυτό δυστυχώς είναι το ρεζουμέ. Μια τραγωδία. Ζούμε στην εποχή της παρακμής, ατυχήσαμε. Η άνθιση των τεχνών συνέβη σε περιόδους που ήμασταν αγέννητοι. Το «ζουν ανάμεσά μας» πέθανε, τώρα είμαστε στο «ζούμε ανάμεσά τους». Μια ματιά στα εισιτήρια των θεάτρων, στις πωλήσεις των δίσκων, στα views στο youtube και στο πρόγραμμα της τηλεόρασης σε κάνει να μυρίσεις αμέσως την αναδυόμενη σκουπιδίλα.

Ζούνε άνθρωποι απ’ την τέχνη χωρίς να είναι καλλιτέχνες. Έγιναν κάτι λόγω του κοινού που αντιλαμβάνεται την τέχνη με λάθος τρόπο. Bασικά όχι, γράψτε λάθος, δεν υπάρχει καμία αντίληψη περί τέχνης, υπάρχει μόνο μόδα. Αποκρουστική σιχαμερή μόδα. Ότι συμβαίνει με τα ρούχα συμβαίνει και με την τέχνη. Φέτος είναι της μόδας το λευκό, κατακλυζόμαστε από λευκά ενδύματα. Η προσωπική άποψη είναι ντεμοντέ και βαρετή πολλές φορές, ταλαιπωρία σκέτη.

Μικρότερος νόμιζα πως αυτό ήταν ελληνικό φαινόμενο μέχρι που αντιλήφθηκα πως όλος ο πλανήτης λειτουργεί έτσι. Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο όμως, είναι πως ενώ είχαμε μια πολιτιστική παρακαταθήκη, την πετάξαμε με πανηγυρική κλωτσιά στον γκρεμό για να την αντικαταστήσουμε με το απόλυτο τίποτα και το μείζον πρόβλημα είναι πως όλο το παραπάνω δεν έχει να κάνει με το μορφωτικό επίπεδο, η παρακμή βρίσκεται παντού. Δεν μας σώζει κανείς.