tetartopress

Ο δολοφόνος της διπλανής πόρτας και το ρέκβιεμ της Πατησίων

_z_l30701537985168

Φωτογραφία: Aris Oikonomou / SOOC


Θα μπορούσε να είναι τίτλος για μυθιστόρημα αλλά είναι η πραγματικότητα. Η πραγματική ζωή σε πραγματικό χρόνο. Αν «ο φασίστας της διπλανής πόρτας» θα φαινόταν υπερβολικό, τότε «ο δολοφόνος της διπλανής πόρτας» θα φαινόταν εντελώς ακραίο, ίσως ακόμα και κατάχρηση της λογικής. Είναι όμως η ωμή πραγματικότητα. Η πραγματική ζωή σε πραγματικό χρόνο. Ο θάνατος σε κοινή θέα και η εξοικείωση με τη «ρωμαϊκή αρένα». Όταν όμως τελειώνουν τα ψέμματα και τα τηλε-δικαστήρια τότε αρχίζουν να ανοίγουν κάποια στόματα. Όχι όλα όμως. Υπάρχει φόβος. Άλλα οι μαρτυρίες, τα ντοκουμέντα και η σύνδεση των πραγματικών γεγονότων δεν μπορεί να σκεπαστεί με καμιά προπαγάνδα.


Advertisement

Ο φιλήσυχος πολίτης μετατράπηκε σε δολοφόνο γιατί έτσι πάει αυτό το θανάσιμο παιχνίδι και το φλερτ με την εξαχρείωση. Μια αντίληψη από τη φύση της εγκληματική και ένας «καθημερινός άνθρωπος» ο οποίος συνειδητά η ασυνείδητα εκπληρώνει την αποστολή της.

Η περιουσία και η ιδιοκτησία υπό τη μορφή μιας υπέρτατης θεότητας η οποία δικαιολογεί τα πάντα. Τα ορατά και τα αόρατα, τα αληθινά και τα ψεύτικα. Τα σενάρια και η πραγματικότητα γίνονται όλα ένα. Πόσο φυσιολογικό είναι άραγε να αποδεχτείς την εικόνα του νοικοκυραίου ο οποίος σκουπίζει αμέριμνος το μαγαζάκι του ενώ πριν από λίγο έχει συμμετάσχει σε μια δολοφονία; Είναι γεμάτος έπαρση και πληρώνει ενφια και εφορία, άρα του ανήκει ο κόσμος όλος, η κοινωνία, το κράτος, τα πάντα και οι πάντες. Εσύ κι εγώ πρέπει να το βουλώσουμε γιατί ο κυρ Παντελής είναι πολύ αγανακτισμένος. Ενώ, όλοι οι άλλοι, δεν έχουν κανένα πρόβλημα ή κανένα δικαίωμα.


Advertisement

Έχουμε όμως καινούρια ήθη και έθιμα στην «ενημέρωση». Είδαμε γκάλοπ από σαιτ και ΜΜΕ να ρωτάνε τους αποχαυνωμένους τηλε-θεατές αν συμφωνούν με μια δολοφονία, εξισώνοντας ξεκάθαρα τον θύτη με το θύμα αγνοώντας σκόπιμα και ύπουλα την απώλεια ενός ανθρώπου που απλά η ζωή του δεν τους ταίριαζε. Τα κανάλια γνωρίζουν που απευθύνονται και δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό να πατήσουν πάνω σε πτώματα και σε μνήμες. Αυτήν τη φορά βέβαια ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Οι ενημερωτές έχουν βγάλει πόρισμα και με βάση αυτό θέτουν και δημόσια ερωτήματα. Έτσι δημιουργούν την κοινή γνώμη, φτιάχνοντας κλίμα και προσπαθώντας να κάνουν συμπαθή στο κοινό τον θύτη έναντι του θύματος το οποίο πρέπει να είναι εξ αρχής ένοχο. Οι λύκοι ταΐζουν τα πρόβατα τους ένα υποθετικό σενάριο και το βάζουν «στα ίσα» με τα πραγματικά γεγονότα και μάλιστα αυτό αποτελεί το πιο ισχυρό τους επιχείρημα, το οποίο φυσικά συμμερίζονται και όλοι οι ακροδεξιοί κρυφοί και φανεροί κατήγοροι της κοινωνίας και του ίντερνετ.

Λένε ότι ο Ζακ μπήκε μέσα για να κλέψει. Υπάρχουν μαρτυρίες που λένε το αντίθετο. Οι υποστηρικτές του κοσμηματοπώλη παίρνουν ίσες αποστάσεις ή τον δικαιολογούν ίσως γιατί θα ήθελαν να του μοιάσουν και ταυτίζονται μαζί του. Γι αυτό και βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του με μπόλικο «αν», κλείνοντας σκοπίμως τα μάτια στην πραγματικότητα και σε ό,τι συνέβη, εξισώνοντας μία πιθανολογούμενη κλοπή με μία δολοφονία, λες και το ένα δικαιολογεί το άλλο, ως μία κανονικότητα. Πάντως, όσο περνούν οι μέρες όλο και πιο ξεκάθαρο γίνεται ότι δεν υπήρξε κλοπή. Άλλα αυτό δεν εμποδίζει τους κατήγορους. Ούτε και οι τερατώδεις και προκλητικές παραλήψεις της αστυνομίας τούς βάζουν σε σκέψεις. Η σκέψη άλλωστε καταστρέφει στερεότυπα. Και είναι τέτοια η λαγνεία τους με το νόμο, την ιδιοκτησία και το χρήμα που συνεχώς παπαγαλίζουν την «υπεράσπιση της περιουσίας» απέναντι στην «υπεράσπιση της ζωής». Έτσι, το σενάριο γίνεται πραγματικότητα, το θύμα μετατρέπεται σε θύτη και μια δολοφονία γίνεται αόρατη. Γι αυτούς ο ασθενής-χρήστης είναι το χαλίκι στο παπούτσι της κοινωνίας και πρέπει να πεθάνει.


Advertisement

Ο κοσμηματοπώλης και οι υποστηρικτές του είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται η κάθε εξουσία. Είναι τεράστιο ψέμα ότι οι μικροαστοί δεν έχουν ταξική συνείδηση και είναι κοινωνικά και πολιτικά ουδέτεροι. Είναι απόλυτα στρατευμένοι με κάθε τι κοινωνικά αποδεκτό, με τον ισχυρό και τον πλούσιο. Είναι η βασική δύναμη που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και νομιμοποιεί τις πράξεις τους. Γι αυτό και η εξουσία τους χαϊδεύει. Η κάθε εξουσία. Τα αντανακλαστικά των κατά τα άλλα φιλήσυχων μικροαστών ενεργοποιούνται όταν θίγεται η ιδιοκτησία, το οικονομικό συμφέρον και η μικροεξουσία τους. Όταν ασκείται βία μακρυά από την κοινωνική τους τάξη και τα λίγα μαντρωμένα τετραγωνικά του μικρόκοσμου τους, του σπιτιού ή του μαγαζιού τους, τότε δεν εξοργίζονται και δεν αισθάνονται ότι πρέπει να επιτεθούν.

Όσο για κάποιους χορτάτους ψευτοιδεολόγους που καλύπτουν την ανεπάρκειά τους κάτω από αφηρημένες έννοιες και εκφράσεις όπως «ο λαός» και «η κοινωνία» ή ψευτοδιλήμματα «συλλογικά ή ατομικά δικαιώματα» πλασάροντας το βολικό παραμύθι του ενωμένου και ενιαίου λαού, δεν κάνουν τίποτα άλλο απο το να καλύπτουν και να εξυπηρετούν την εξουσία και τους ισχυρούς που χρειάζονται τον μικροαστισμό ως εργαλείο για να επιβάλουν περισσότερη καταστολή, λιγότερη δικαιοσύνη και μια βία νομιμοποιημένη όταν έχει στόχο τον αδύναμο.

Ο φασίστας της διπλανής πόρτας είναι αυτός που σήμερα κάθεται μπροστά στην τηλεόραση και με υψωμένο δάχτυλο ουρλιάζει για περισσότερη βια για τις άλλες κοινωνικές τάξεις άλλα απαιτεί περισσότερη δικαιοσύνη για τη δική του και φυσικά για τον εαυτό του. Ουσιαστικά μπορεί ακόμα και να νομιμοποιεί δολοφονίες, ξυλοδαρμούς και κάθε είδους στοχοποίηση, φυλετική, θρησκευτική, σεξουαλική, πολιτική, ταξική η ιδεολογική. Κάποιες φορές ακόμα και ο ίδιος μετατρέπεται σε δολοφόνο και αυτόκλητο τιμωρό, όταν απέναντι του έχει κάποιον «μη αποδεκτό» και αδύναμο. Όταν απέναντι του όμως έχει τον ισχυρό τότε σκύβει μπροστά του με θρησκευτική ευλάβεια. Δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με τους δυνατούς και τους πλούσιους ούτε και με το οικονομικό σύστημα που του έχει επιβληθεί ενώ μάλλον πιστεύει υποσυνείδητα ότι η φτώχεια είναι φυσικό φαινόμενο, οι ανισότητες είναι κάτι τυχαίο και το μόνο που έχει αξία είναι η πατρίς, η θρησκεία και η πάρτη του.


Advertisement

Είναι αυτός που πάντα σε κοίταγε καλά-καλά στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στον δρόμο και παντού. Κοιτούσε με περιφρόνηση το ντύσιμό σου, το στυλ σου και τη συμπεριφορά σου. Σε υποτιμούσε αν ήσουν άθεος ή αν δεν ήσουν «πολύ άντρας». Αλλά και «πολύ άντρας» να ήσουν πάντα κάτι θα έβρισκε να πει. Πάντα ψιθύριζε πίσω από την πλάτη σου αν ήσουν χωρισμένη με ένα παιδί ή αν γυρνούσες μόνη σου το βράδυ στο σπίτι. Είναι αυτός που θα δικαιολογούσε με ευκολία βιαστές, ρατσιστικά εγκλήματα, κρατικές δολοφονίες, αλλά θα είχε πρόβλημα ακόμα και στη θέα του διαφορετικού. Εκεί δεν θα είχε καμιά ανοχή. Σίγουρα κάπου τον έχεις συναντήσει, του έχεις μιλήσει, έχεις συναναστραφεί μαζί του στην παρέα, στη δουλειά, ακόμα και στην ουρά του ΙΚΑ ή του ΟΑΕΔ. Μπορεί να τον έχεις εργοδότη, συνάδελφο ακόμα και αδερφό, συγγενή, φίλο ή γνωστό. Μπορεί να συγκρούστηκες μαζί του ώμο με ώμο στην Πατησιών και να του ζήτησες και συγνώμη.

Κρύβει μέσα του πότε έναν αστυνομικό και πότε έναν δικαστή αλλά και έναν εγκληματία που εξ αρχής απαλλάσσεται όταν το θύμα είναι «εκτός των πλαισίων της κυρίαρχης ηθικής». Της ηθικής που ορίζεται απ’ τους μηχανισμούς, την ιδιοκτησία και την προπαγάνδα. Η ταξική ανωτερότητα, το χρήμα, η κοινωνική θέση ενισχύουν ένα άλλο είδος νομιμότητας που αρχίζει και τελειώνει στην ιδιότητα και στις επιλογές του θύματος.

Μια πολύ μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας δεν αρνείται τη φυλετική ανωτερότητα και τον ρατσισμό ενώ εξισώνει με ευκολία τις αντίθετες ιδέες με τον ναζισμό, δηλαδή μια ας πούμε ιδεολογία, που έχει ως βάση την εξόντωση των «κατώτερων» γι αυτό και συχνά επικαλείται την κρατική βία και τους ναζί ως υπερασπιστές του. Άλλωστε το κράτος και οι ναζί αυτόν επικαλούνται όταν ζορίζονται. Τον φασίστα της διπλανής πόρτας που καμιά φορά μπορεί να γίνει και δολοφόνος.

Ο Ζακ η Zackie oh ήταν ακριβώς ό,τι μισεί ο νοικοκυραίος. Οροθετικός, gay, dragqueen, ακτιβιστής, αγωνιστής, αντιφασίστας και υπερήφανος. Η κοινωνία των κατηγόρων, θεωρεί ανθρώπους σαν τον Ζακ περιθωριακούς και κατώτερους. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Ζακ η Zackie oh ήταν πολύ πιο άξιος απ’ όλους αυτούς. Υπάρχει όμως και μία άλλη αλήθεια. Εκεί έξω υπάρχουν πολλοί σαν τον Ζακ και είναι ζωντανοί. Η ανάδειξη του θέματος δεν γινεται για την αγιοποίηση του θύματος άλλα για να συνεχίσουν να είναι ζωντανοί οι υπόλοιποι σαν τον Ζακ άλλα και για να μην έρθει και η δίκη μας σειρά κάποια μέρα. Ο δολοφόνος της διπλανής πόρτας δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα στις διαφορετικότητες.


Advertisement


Advertisement

 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

Advertisement

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Περιφερειακοί Αγώνες Ρυθμικής Γυμναστικής στην Πάτρα το Σάββατο 2 και την Κυριακή 3 Μαρτίου

Περιφερειακοί Αγώνες Ρυθμικής Γυμναστικής στην Πάτρα το Σάββατο 2 και την Κυριακή 3 Μαρτίου

ΕΓΟ και ΑΕΣΓΔΕ σε συνεργασία με τον Δήμο Πάτρας διοργανώνουν το Σάββατο 2 Μαρτίου από 10.00 έως 21.00 και την ...
Ρόζα Λούξεμπουργκ: Επαναστάτρια Βοτανολόγος Φυσιολάτρης

Ρόζα Λούξεμπουργκ, Επαναστάτρια Βοτανολόγος Φυσιολάτρης – Εκδήλωση στο Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα Μερκούρη

Το Ελληνικό Δίκτυο  Φίλοι της Φύσης πραγματοποιεί την εκδήλωση με θέμα «Ρόζα Λούξεμπουργκ: Επαναστάτρια Βοτανολόγος Φυσιολάτρης» την Τετάρτη 6 Μαρτίου στις ...
Πάτρα: «Στου Κόντου για Ειδώματα» Πέμπτη 29/2

Πάτρα: «Στου Κόντου για Ειδώματα» Πέμπτη 29/2

Λόγω πρόβλεψης κακών καιρικών συνθηκών αναβάλλεται η προγραμματισμένη για την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου και ώρα 19.00 στον Έσπερο εκδήλωση του ...
ΕλΕΔΑ: Το νέο σχέδιο νόμου για τον ποινικό κώδικα ενέχει σοβαρούς κινδύνους για θεμελιώδη δικαιώματα

ΕλΕΔΑ: Το νέο σχέδιο νόμου για τον ποινικό κώδικα ενέχει σοβαρούς κινδύνους για θεμελιώδη δικαιώματα

Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕλΕΔΑ), μετά από πρόσκληση της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής, κατέθεσε Γραπτό Υπόμνημα ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 2 Άρθρα

Ο Πάνος Πετρόπουλος γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, γράφει μουσική, στίχους, ποιήματα και κείμενα. Έχει ασχοληθεί με τη μουσικολογία, την ηχοληψία και τη δημιουργική γραφή. Εκτιμάει κάθε μορφή τέχνης και δημιουργίας αν και είναι της σχολής κακών τεχνών και πάει γυρεύοντας. Πιστεύει πως οι θεωρητικοί που δεν ζουν μια εξεγερτική ζωή δεν λένε τίποτα που να αξίζει να λεχθεί και οι ακτιβιστές που αρνούνται να σκεφτούν κριτικά δεν πράττουν τίποτα που να αξίζει να γίνει | [email protected]

RELATED ARTICLES

Back to Top