Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα μαγείρευαν πολύ νόστιμο Χούμους

Ο φόβος είναι ένας. Ο φόβος του θανάτου. Εκείνου του θανάτου που είναι αθάνατος. Ναι, ο θάνατος είναι ένα από τα ελάχιστα και για κάποιον περίεργο λόγο, σχεδόν απαραίτητα στοιχεία στη ζωή, στη ζωή μας.

Η ζωή και ο θάνατος λοιπόν, ή καλύτερα η Ζωή και ο Θάνατος είναι ζευγάρι. Ήταν πάντα ζευγάρι, κάπως σαν την Ιουλιέτα και τον Ρωμαίο.  Δεν παίζει κανέναν ρόλο η αντιστοιχία. Αυτό που είναι σίγουρο, αφού είναι δισεκατομμύρια φορές επιβεβαιωμένο, είναι το γεγονός ότι η ζωή μπορεί να γίνει πολύ πιο ενδιαφέρουσα, περιπετειώδης και πανέμορφη όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν πάλι και πάλι το αθάνατο έτερο μισό της. Και είναι επίσης ενδιαφέρον το γεγονός ότι πολλές συνθήκες και ανθρώπινες καταστάσεις εξελίσσονται μέσα από τα αντίθετά τους.

Χαρά – λύπη, γέλιο – κλάμα, λάθος – μη λάθος, Τσίπρας – Αριστερά, Άδωνις Γεωργιάδης – δημοκρατικός λόγος, Ευρωπαϊκή Ένωση – Γερμανία, Ελλάδα – διαρθρωτικές αλλαγές, Η.Π.Α – πολυπολιτισμική ανεκτικότητα κ.α

Μέσα λοιπόν από αυτές τις αντιθέσεις προχωρούν και εξελίσσονται οι ανθρώπινες κοινωνίες. Μέσα από αυτόν τον έρωτα των αντιθέτων εγκυμονούνται ανθρώπινες καταστάσεις που εν δυνάμει οδηγούν σε γεννήσεις ελπιδοφόρες με κριτήρια αξιολόγησης κοινωνίες ανθρώπων που ξορκίζουν τον θάνατο της εύθραυστης γης μας και ευαγγελίζονται μια ζωή σε αρμονία με τον πλανήτη γη.

Επειδή το πλανητικό μας σύστημα λειτουργεί μέσα από ατελείωτες σχέσεις από Ρωμαίους με Ιουλιέτες και επειδή του ελπιδοφόρου ονείρου προηγείται ο οραματισμός του, επισυνάπτω το παρακάτω ομώνυμο κομμάτι των Dire Straits, με την ευχή ο έρωτας στη ζωή μας να μας οδηγήσει σε κοινωνίες συλλογικότητας και συμμετοχής και στον θάνατο της λησμονιάς της συμπαντικής ενότητας της οποίας όλοι μας, ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντα μέρος της.