Όχι πια οικεία στην οικία

Χιλιάδες φοιτητές στην Καλιφόρνια, οι οποίοι μη αντέχοντας οικονομικά να αυξήσουν κι άλλο το πανάκριβο κόστος της πανεπιστημιακής φοίτησής τους, δεν νοικιάζουν κάποιο σπίτι, αλλά κοιμόνται μόνιμα στο αυτοκίνητό τους. Χρησιμοποιούν τα ντους των πανεπιστημιακών γυμναστηρίων, ενώ για την μελέτη τους την πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη.

Ταυτόχρονα στις σημερινές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και πόλεις, η ενοικίαση ακόμη και ενός μικρού δωματίου είναι μια πραγματική περιπέτεια. Το υψηλότατο κόστος των ενοικίων, σε συνδυασμό με χιλιάδες αγορασμένες κατοικίες και διαμερίσματα από πλούσιους Ρώσους, Κινέζους, Έλληνες, Κυπρίους ή και δεν ξέρω και εγώ από ποιους άλλους, οι οποίοι τα κρατούν άδεια και ανοίκιαστα, λόγω του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, έχει οδηγήσει την αγορά ενοικίων σε οικονομική εκμετάλλευση.

Οι πλούσιοι Ευρωπαίοι μεσίτες, συχνά-πυκνά σε ραντεβού τους με επίδοξους αλλά και ήδη απελπισμένους ενοικιαστές, παίζουν με τις τιμές ενοικίασης αλλά και με την προμήθεια τους. Παρατηρείται συχνά ανάμεσα στους «μνηστήρες» να αποκτά τα διαμέρισμα αυτός που θα βάλει στον φάκελο με τα πάμπολλα δικαιολογητικά που απαιτούνται για την κατοχύρωση καταβολής του ενοικίου, κάποια περισσότερα εκατόευρα για την προμήθεια του μεσίτη.

Απελπισμένοι άνθρωποι, νοικιάζουν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες διαμερίσματα ανήλιαγα, συχνά, πολύ συχνά με απίστευτη υγρασία, με κοινόχρηστη τουαλέτα και ντους, χωρίς κεντρική θέρμανση.

Νεότερης ηλικίας άνθρωποι, νοικιάζουν ένα απλό δωμάτιο για 400 και 500 ευρώ το μήνα. Στην Αγγλία, για παράδειγμα στο Λονδίνο ένα τέτοιο δωμάτιο στοιχίζει 600 ή και 800 λίρες την εβδομάδα, αφού το ενοίκιο εκεί έτσι υπολογίζεται.

Εξαιτίας του φαινομένου αυτού που σαφώς και όλο χειροτερεύει, συχνά ενοικιαστές τέτοιων δωματίων ή και μικρών διαμερισμάτων τα επινοικιάζουν σε άλλους για κάποιους μήνες. Το διάστημα αυτό συγκατοικούν σε φίλους τους και παίρνουν το ενοίκιο, μερικές φορές και υψηλότερο από το πραγματικό και έτσι διαβιούν.

Με λίγα λόγια ο συνωστισμός τόσων χιλιάδων, εκατομμυρίων ανθρώπων στην «πολιτισμένη Ευρώπη», έχει οδηγήσει σε απίστευτη εκμετάλλευση και ανασφάλεια τους ανθρώπους.

Η έννοια της οικίας έχει αρχίσει να μεταλλάσσεται. Να αλλάζει. Οι άνθρωποι αποζητούν πλέον ελάχιστα τετραγωνικά. Εξάλλου, το σύγχρονο οικονομικό μοντέλο ελαστικής εργασίας, αποζητά εργάτες που ουσιαστικά μαθαίνουν το ποιες μέρες ή ώρες θα εργαστούν, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα της απασχόλησής τους. Και με τέτοιες και άλλες τέτοιες παρεμφερείς μορφές εργασίας-δουλείας, φαίνεται να πορεύεται και να εξελίσσεται η «πολιτισμένη Ευρώπη».

Στον εργασιακό αυτό «νέο-μεσαίωνα», το δικαίωμα στην κατοικία μετατρέπεται σε επιλογή. Επιλογή να δεχτείς το βρώμικο άγριο και απάνθρωπο οικονομικό καπιταλιστικό μοντέλο, ή να αγωνιστείς για ένα πιο ανθρώπινο όχι αύριο αλλά σήμερα.

Υπάρχουν μεγάλα δικηγορικά γραφεία που ασχολούνται μοναχά με τα δικαιώματα των ενοικιαστών οι οποίοι πολύ συχνά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από τις πολύ συχνές και βέβαια αναίτιες αυξήσεις των ενοικίων.

Στο Βερολίνο για παράδειγμα ενώ κάθε χρόνο ανακοινώνεται νομοθετική διάταξη, γνωστή και ως Mitspiegel, που αναλυτικά καθορίζει το πόσο ακριβώς στοιχίζει προς ενοικίαση το κάθε τετραγωνικό ανάλογα με το πότε κτίστηκε κ.α , παρόλα αυτά συνεχώς και χωρίς αιδώ και αυτοσυγκράτηση οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων και κατοικιών ζητούν τρελά ενοίκια.

Σε αυτές τις πραγματικά παράλογες απαιτήσεις τα δικηγορικά αυτά γραφεία, στηριζόμενα σε τέτοιες νομοθετικές διατάξεις και όχι μόνον, ευτυχώς ακόμα και κατά περίπτωση βοηθούν νομικά τους ενοικιαστές.

Είναι πια πέρα από φανερό ότι ήδη ο ανθεκτικός, όπως αποδεικνύεται και σκληρός καπιταλισμός έχει ολοκληρωτικά επιβληθεί, αφού το δικαίωμα στην εργασία έχει μεταλλαχθεί σε κατ επιλογή απασχόληση, ενώ το δικαίωμα στην κατοικία, σε καθαρή οικονομική εκμετάλλευση των ενοικιαστών από τους ιδιοκτήτες.