Όλα για μια «Ελένη» γίνονται

Ίσως να είναι το νόημα της ζωής ο έρωτας αλλά όχι στην επιφανειακή του  διάσταση αλλά σε μια πιο βαθιά και μυστήρια μορφή του που ανακαλύπτει εσωτερικά σου συναισθήματα που ποτέ δεν ήξερες πως είχες.

Δεν έχει σημασία αν αυτό θα κρατήσει ή θα εξατμιστεί, σημασία έχει πως υπάρχει, είναι στις ζωές μας και το έχουμε ανάγκη.

Σε μεταμορφώνει σε παιδί, είσαι σε μόνιμη επήρεια μέθης, είσαι αθάνατος, σταματάς το χρόνο, ταξιδεύεις όλη μέρα κι όλη νύχτα, δεν κοιμάσαι επειδή δεν μπορείς να σταματήσεις να χαμογελάς και το σπουδαιότερο όλων είναι πως δεν έχει να κάνει με το άτομο που στα εξωτερίκευσε, αλλά μ’ εσένα τον ίδιο.

Δικό σου κατόρθωμα είναι όλο αυτό. Να ανασύρεις απ’ το πηγάδι της ρουτίνας και της καθημερινότητας ένα παιδί που πάντα θα έχεις μέσα σου αρκεί να θυμάσαι που και που να το ξυπνάς. Τι κι αν αυτό που σε ξυπνά αποδειχθεί από τρυφερό παραμύθι ένας κακός κλόουν, δεν αλλάζει κάτι, ακόμα κι ο πόνος για το ανεκπλήρωτο σου υπενθυμίζει πως είσαι ζωντανός και ξέρεις πόσο σημαντικό είναι να νιώθεις ζωντανός σ’ αυτή τη θανατίλα που ζούμε;

Μερικές φορές αισθάνομαι πως αυτός ο κόσμος έχει φτιαχτεί μόνο για αυτόν, τον έρωτα, κι οτιδήποτε άλλο συμβαίνει υπάρχει μόνο για να γεμίζει τις στιγμές που εκείνος εξαφανίζεται. Το μόνο ζήτημα είναι πως αν τον ζήσεις για τα καλά, όλα τα υπόλοιπα είναι τόσο λίγα μπροστά του που μοιάζουν εντελώς ανούσια.